Η ψυχοσύνθεση της Λεωφόρου ..!!!
Χωροταξικά και πολεοδομικά μιλώντας πάντα , ποτέ δεν συμπαθούσα ιδιαίτερα την περιοχή των Αμπελοκήπων, ιδιαίτερα τον πολύβουο κόμβο που σχηματίζουν οι λεωφόροι Κηφισίας και Αλεξάνδρας. Το θεωρούσα ένα πολύ άσχημο αστικό κομμάτι με δαιδαλώδη και άναρχη δόμηση. Ήταν απαγορευμένη ζώνη για έναν άνθρωπο όπως εγώ, που αναζητεί τις όμορφες, τις καλοσχεδιασμένες, και ατάραχες περιοχές να επισκέπτω μία ακριβώς αντίθετη σε αυτά, περιοχή. Έτσι συνήθιζα να περπατώ ή συναντώ φίλους και γνωστούς σε άλλες περιοχές της Αθήνας, νομίζοντας πάντα ότι η αναζήτηση της «ωραιότερης περιοχής» και η σωστή «ρυμοτομία» συνηγορεί στη εγκαθίδρυση της ευτυχίας και αρμονίας στη ζωή μου.
Θα αναρωτηθεί κανείς τι δουλειά έχει μία πρόχειρη χωροταξική αναφορά σε ένα site ψυχολογίας . Μα η χωροταξική μου αντίληψη δεν είναι άλλη από το προσωπικό μου βίωμα, τον τρόπο σκέψης και τον τρόπο δράσης μου, μέσα στη καθημερινότητα που λαμβάνει χώρα ανάμεσα σε όμορφους και άσχημους δρόμους.
Έτσι ακριβώς όπως δεν περπατούσα σε έναν άσχημο, για το δικό μου γούστο, δρόμο , έτσι ακριβώς απέφευγα να αντικρίσω, να αναπαράγω και να αντιμετωπίσω άσχημες καταστάσεις της ζωής μου. Κρατώντας μία κούπα καφέ ή ένα ποτήρι κρασί , περιστοιχισμένη πάντα από φίλους, επέλεγα να πω τα ευχάριστα, και τα πιο «όμορφα» νέα για τη ζωή μου, ενισχύοντας έτσι το προφίλ του πάντα αισιόδοξου, δυνατού και επιτυχημένου ανθρώπου, που είχαν οι άλλοι για εμένα.
Για καλή μου τύχη όμως, ήρθαν στιγμές στη ζωή μου, που ακόμη και για τον πιο αισιόδοξο και χαρούμενο άνθρωπο, δεν γινόταν κανένα χαρούμενο, καλοσχεδιασμένο, όμορφο, άξιο συζήτησης θέμα, στην εκάστοτε παρέα. Αντιθέτως, η ζωή μου ξαφνικά κατακλύστηκε από άσχημους δρόμους , λεωφόρους που δεν οδηγούν πουθενά, μοναχικές διαβάσεις και κουραστικές διαδρομές. Διπλό το άγχος για ένα άτομο σαν εμένα .Πώς να παραδεχτώ στον εαυτό μου πως περπατώ σε δρόμους που δεν μου αρέσουν ?Γιατί περπατώ? Μήπως απέτυχα? Και το κυριότερο όλων .. Πως θα το κοινοποιήσω στους γύρω μου, πως έχασα το δρόμο ?
Έτσι λοιπόν αποφάσισα να συμβουλευτώ «πλοηγό». Επιβιβάστηκα στο τρόλεϊ, ανηφόρισα την λεωφόρο Αλεξάνδρας και βρέθηκα στους Αμπελοκήπους , στην οδό Φειδιππίδου 8 ..Λίγους μήνες αργότερα η περιοχή των Αμπελοκήπων δεν έχει αλλάξει καθόλου. Μα εγώ περπατώ στους δρόμους της, ανακαλύπτω νέα μέρη, συναντώ τους φίλους μου, συζητώ και μοιράζομαι τις δύσκολες καταστάσεις για εμένα και γι’ αυτούς, έχω αντικαταστήσει λέξεις στο καθημερινό μου λεξιλόγιο και έχω γκρεμίσει τοίχους.
Δεν μου αρέσει η περιοχή των Αμπελοκήπων και πιθανόν να μη καταφέρει να μου αρέσει ποτέ, αλλά πλέον μπορώ να την αντικρίζω και να την ανακαλύπτω… Άλλωστε κάποιες λεωφόρους είναι απαραίτητο να τις διασχίσουμε ώστε να φτάσουμε στο τελικό μας προορισμό.
