Month: <span>May 2019</span>

Αγαπημένε μου Εαυτέ

Αγαπημένε μου εαυτέ,
Όταν στέκεσαι μπροστά από τον καθρέφτη, τα χέρια σου γλιστράνε στο δέρμα σου.  Τα νύχια σου ποτέ δεν τα πιέζεις στην σάρκα σου, αλλά δεν κάνεις λάθος. Ποτέ δεν ήσουν ευγενική με το σώμα σου, περνούσες όλο αυτό τον χρόνο διαλύοντας τον εαυτό σου. Τσιμπάς την κοιλιά σου και παρακολουθείς μέχρι τα κόκκινα σημάδια από τα νύχια σου να εξαφανιστούν.

Αγαπημένε μου εαυτέ,
Δεν μπορείς να σταματήσεις να βλέπεις αριθμούς, μετρώντας ανάποδα στο τίποτα.  Μηδέν θερμίδες προς κατανάλωση. Μηδέν κιλά στην ζυγαριά. Ένας κύκλος, κύκλων, που καταλήγει στην μη ύπαρξη. 

Αγαπημένε μου εαυτέ,
Έμαθες πως να κάνεις πολλά πράγματα μαζί με το να μετράς θερμίδες και να διαβάζεις ταυτοχρόνως. Όταν δεν μπορούσες να μετρήσεις ανάποδα στο μηδέν, έπειθες τον εαυτό σου πως ήσουν αποτυχημένη.  Αλλά ακόμη και τις μέρες που δεν τον μαλώνεις, είσαι δυσαρεστημένη με τον εαυτό σου.

Αγαπημένε μου εαυτέ,
Το να μισείς τον εαυτό σου είναι εύκολο. Πετάς τον εαυτό σου στο κενό και παρακαλείς το σχοινί να μην κοπεί. Αλλά τι γίνεται με το να αγαπάς τον εαυτό σου και τις ατέλειες του; Αυτό είναι το ταξίδι πίσω στο βουνό. Λαβή με λαβή κάποιες φορές κρατιέσαι και από το ένα δάχτυλο. Κάθε κίνηση είναι σημαντική. Όλη σου η δύναμη  τραβάει το σώμα σου πάνω και όταν φτάσεις την κορυφή, μπορείς να δεις το ηλιοβασίλεμα ξανά.

Αγαπημένε μου εαυτέ,
Θα ανεβείς το βουνό. Τα κατάφερες ήδη. 

Η Κοκκινοσκουφίτσα

Όταν η Κοκκινοσκουφίτσα αντίκρισε τον Λύκο στο κρεβάτι της γιαγιάς της, έκανε σχόλια που θυμίζουν κατά πολύ αυτά που έχουν να αντιμετωπίσουν οι νέοι σήμερα. «Τι μεγάλα μάτια έχεις!» και «Τι μεγάλα χέρια έχεις!» έλεγε με θαυμασμό.  Όταν ο λύκος απαντάει πως είναι για να την βλέπει και να την αγκαλιάζει καλύτερα, παρέχει στους νέους, όπως η Κοκκινοσκουφίτσα, μια κριτική ερμηνεία του σώματός μας.

Ο Λύκος καθορίζει τα εξαιρετικά μεγάλά ματιά και χέρια κατά βάση της χρησιμότητας τους. Καθώς τα μεγάλα μάτια δεν είναι συνήθως κάποιου η μεγαλύτερη ανασφάλεια του, μπορούν άνετα να αντικατασταθούν με μεγάλα μπούτια, μεγάλα χέρια, μεγάλα αυτιά – οτιδήποτε κρατάει τον άλλον από το να πιστεύει πως είναι όμορφος. Αντί να εστιάζουμε στο πως να είμαστε άνετα στο σώμα μας, χρειάζεται να αλλάξουμε την συζήτηση από το πώς είμαστε στο τι μπορούμε να κάνουμε.

Πρέπει να απαντήσουμε στις ανασφάλειες με το να τους βρούμε ένα σκοπό, αντί μια δίαιτα.

Πρέπει να εστιάσουμε στην δύναμη και να δώσουμε έμφαση ότι με την δύναμη έρχεται και η ανεξαρτησία. Πρέπει να τονίσουμε ότι τα στομάχια δεν είναι για να είναι επίπεδα αλλά για να χωνεύουν φαγητό να μας δίνει δύναμη να ζούμε, να προχωρούμε, να επιδιώκουμε τα όνειρα μας.  Πρέπει να διδάσκουμε στους νέους πως όπως εκπαιδεύουμε το μυαλό μας να κάνει αυτό που αγαπά χωρίς να ανησυχεί για το πως δείχνει, μπορούμε να εκπαιδεύσουμε τα πόδια μας να μας μεταφέρουν χωρίς να χρειάζεται να υπάρχει κενό αναμεσά τους.

Αν πλαισιώνουμε την ζωή μόνο σαν μια μάχη να νιώθουμε άνετα σε ένα κόσμο που μας κρίνει από την εμφάνιση μας, δεν θα κερδίσουμε ποτέ.  Αλλά αν διδάσκουμε πως κάποιος να βλέπει την υγιεινά σαν ένα τρόπο να ζήσει πολλά χρόνια, με όλα τα σκαμπανεβάσματα, μπορεί να καταλήξουμε σε μια άλλη μάχη όλοι μαζί με ποιο δυνατούς, σίγουρους ανθρώπους. Πρέπει τα κορίτσια να τρώνε λαχανικά και φρούτα για να δουν τις γενιές μετα από τις δίκες τους και όχι για να χωρέσουν σε ένα φόρεμα. Και όλο αυτό ξεκινά όταν όλοι μας ανοίγουμε την συζήτηση με το «μπορώ» παρά με το «είμαι» και να αναγνωρίζουμε τις ικανότητες μας. 

Πρέπει να είμαστε ο κακός Λύκος στην Κοκκινοσκουφίτσα: να τονίζουμε τα μεγάλα μας μάτια και χέρια και να ενθαρρύνουμε και τους άλλους να κάνουν το ίδιο. Και τότε ίσως η Κοκκινοσκουφίτσα να προσφερθεί να μοιραστεί το φαγητό της και αυτή.