ΑΓΚΑΛΙΑΖΩ

16 χρόνια ψυχικά πάσχοντες που ζουν σε μονάδα ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης ρωτήθηκαν ως προς το τι τους θυμίζει η έννοια «αγκαλιάζω» και τι μνήμες τους διακινεί. Οι απαντήσεις τους αναγράφονται παρακάτω:

«αγαπάω»

“ερωτεύομαι”
“μοιράζομαι”

«φροντίζω»

«δίνω στοργή»

«κλείνω μέσα στα χέρια μου»

«ισορροπώ το θυμό»

«ισορροπώ την αγανάκτηση»

«έρχομαι σε επαφή»

«προστατεύω»

«θηλάζω»

«συμπονώ»

«συγκρατώ»

«δίνω κουράγιο»

«χάδι»

«χαρά»

«ένωση θετικής και αρνητικής ενέργειας που μετατρέπονται σε θετική»

«ακουμπάω»

«προφυλάσσω»

«έρχομαι κοντά»

Μια τόσο σύντομη και απλή επιφανειακά λέξη κατάφερε να διακινήσει τόσες πολλές και διαφορετικές συναισθηματικά απαντήσεις και εκφράσεις.

Μερικές φορές προσπερνάμε τη δοτικότητα των συναισθημάτων γιατί τη θεωρούμε περιττή. Κι όμως για όλους μας ανεξαιρέτως η έκφραση είναι τρόπος επικοινωνίας που άλλοι την έχουν περισσότερη ανάγκη και άλλοι λιγότερο.

Είναι, λοιπόν, αρκετά σημαντικό να μην ξεχνάμε και να μη διστάζουμε να αγκαλιάσουμε όλους τους ανθρώπους που μας προκαλούν τις παραπάνω συναισθηματικές αντιδράσεις. Ίσως να καταλάβουμε στην πορεία ότι το έχουν πολύ περισσότερο ανάγκη τελικά από αυτό που εμείς μπορεί να φανταζόμαστε.