Month: <span>April 2016</span>

Ανεξαρτησία – Δέσμευση  #  Αίσθημα ελευθερίας – Φόβος απώλειας ελευθερίας  #  Απολαμβάνω ό,τι θέλω μόνος μου – Μοιράζομαι   #  Φόβος   #   Ντροπή  #  Άγχος  #  Χαρά  # Αγάπη # Εγωκεντρικότητα  #  Έλλειψη εμπιστοσύνης  #  Έλλειψη κοινωνικών δεξιοτήτων  # Αναποφαστιστικότητα # Δυσκολία διαχείρισης συναισθημάτων  #  Ικανοποίηση ατομικών αναγκών

Τα ερωτήματα που αναδύονται

Μπορεί άραγε κάποιος να παραμένει και ανεξάρτητος μέσα στις σχέσεις του?

Για να “ζήσω” πρέπει να βασίζομαι μόνο σε εμένα?

Περνάει από το μυαλό μου η σκέψη ότι μπορώ να διασκεδάσω ή να περάσω όμορφες στιγμές με τον άνθρωπο που επιλέγω ως σύντροφο?

Εάν δημιουργήσω μια σχέση αυτό αυταπόδεικτα σημαίνει και ότι εξαρτώμαι από αυτόν τον άνθρωπο?

Μια σχέση έχει μόνο απαιτήσεις?

Βοηθάει κάπου το να μοιραστώ τα συναισθήματά μου, κοινές εμπειρίες, με έναν άνθρωπο?

Μήπως το γεγονός ότι φοβάμαι ότι δεν ξέρω πώς να κρατήσω μια σχέση με οδηγεί στο να μην κάνω καθόλου σχέσεις και να τις αποφεύγω?

Μήπως θα ήταν καλή ιδέα να αλλάζω τις σχέσεις με τους ανθρώπους πάρα πολύ γρήγορα ώστε να αποκτώ περισσότερες εμπειρίες?

Πώς να επιλέξω τον κατάλληλο άνθρωπο να μοιραστώ αυτά που νιώθω και σκέφτομαι?

Υπάρχει το ενδεχόμενο μόλις απογοητεύομαι από έναν άνθρωπο να μην προσπαθώ να επιδιορθώσω αυτή τη σχέση, αλλά να προτιμώ να βρω έναν άλλο άνθρωπο?

Πώς νιώθω όταν επιθυμώ να πλησιάσω έναν άνθρωπο και να προσπαθήσω να τον γνωρίσω καλύτερα?

Οι ρυθμοί της ζωής μου είναι τόσο έντονοι που δεν προλαβαίνω να ασχοληθώ και με μια σχέση.

Εάν δεν αντέχω εγώ εμένα, πώς θα με αντέξει κάποιος άλλος?

Εάν δεν έχω δουλειά, πώς θα υποστηρίξω μια σχέση?

Όλα τα παραπάνω ερωτήματα “ακούγονται” συχνά στις μέρες μας και αποτελούν σημεία εκκίνησης προς προβληματισμό. Οι εποχές έχουν αλλάξει, όπως και οι ανάγκες των ανθρώπων. Από τη μια μεριά παρατηρεί κανείς ανθρώπους πολύ προσιτούς και σε ετοιμότητα να μοιραστούν εμπειρίες συναισθηματικές, και από την άλλη μεριά παρατηρεί ανθρώπους απομονωμένους είτε γιατί έχουν πληγωθεί στο παρελθόν, είτε γιατί φοβούνται να δεθούν με κάποιον άλλο, είτε γιατί ντρέπονται, είτε γιατί δεν έχουν μάθει πώς θα μπορούσαν να “χτίσουν” μια πιο κοντινή ανθρώπινη σχέση, είτε γιατί έχουν ελλιπή αυτοπεποίθηση.

Δυσκολία Συναισθηματικών Διαπροσωπικών Σχέσεων

Η έλλειψη ουσιαστικών συναισθηματικών διαπροσωπικών σχέσεων μπορεί να οφείλεται, λοιπόν, σε διάφορους παράγοντες, είτε μη αποτελεσματικής διαχείρισης των συναισθημάτων είτε ελλιπούς εκμάθησης κοινωνικών δεξιοτήτων. Το ζητούμενο πολλές φορές θα μπορούσε να είναι το πώς φτάνει κανείς σε μια ισορροπία:

Και να Ζει και να αντέχει να Συ-Ζεί

Και να σέβεται τις ατομικές του ανάγκες, αλλά Και τις ανάγκες του άλλου ατόμου

Και να λαμβάνει υπόψιν αυτά που νιώθει ο ίδιος, αλλά Και να προσπαθεί να τα εξηγεί και να τα μοιράζεται με κάποιον άλλο

Και να σέβεται τις απόψεις, τις αξίες, τις επιθυμίες του, αλλά Και τις αξίες και απόψεις του άλλου ατόμου

Και να είναι ανεξάρτητος αλλά Και να δημιουργεί στενές συναισθηματικές σχέσεις.

Ο άνθρωπος από τη φύση του δεν είναι μοναχικό ον.

Η συντροφικότητα συμβάλει και στην καλύτερη ψυχική υγεία, και στην αντοχή και ανοχή των δυσάρεστων καταστάσεων στη ζωή μας, αλλά και γενικότερα στην καλύτερη ποιότητα της ζωής. Οι κοινοί ή ατομικοί στόχοι, η προοπτική στο μέλλον, η φροντίδα του αυτοσεβασμού και της σχέσης, η αποδοχή ότι μια σχέση προϋποθέτει την αλλαγή στον τρόπο που μοιράζεται κανείς τη ζωή του, η αύξηση των θετικών εμπειριών και το μοίρασμά τους, βοηθούν και στην ψυχική ανθεκτικότητα και στην υιοθέτηση μιας πιο αισιόδοξης στάσης απέναντι στη ζωή.

Πηγή Εικόνας:  www.pomada.ge

Πολλοί φίλοι ρωτούν “Πώς χαθήκαμε έτσι? Κάποτε τα λέγαμε τουλάχιστον μία με δύο φορές την εβδομάδα. Τώρα ζήτημα είναι κι αν θα μιλήσουμε στο τηλέφωνο … “.

Πολλοί γονείς αναρωτιούνται: “Μα πού πάει αυτή η κοινωνία? Κάποτε βγαίναμε στους δρόμους, παίζαμε, κάναμε παρέες, είχαμε τη φτώχεια μας αλλά τα πράγματα έμοιαζαν πιο απλά”.

Πολλοί παππούδες λένε: “Αυτή η κοινωνία χάνεται… Πάνε οι αξίες που είχαμε κάποτε”.

Και οι μεγάλοι λένε: “Βγαίναμε στις γειτονιές, μιλούσαμε με τους γείτονες, είχαμε ανοιχτά τα σπίτια μας… Τώρα ο καθένας στη φωλίτσα του… Και δεν γνωρίζει ούτε καν ποιος είναι αυτός που μένει στο διπλανό διαμέρισμα”.

Άραγε όλες αυτές οι σχέσεις απλά άλλαξαν ή μήπως άλλαξαν και οι εποχές και οι ανάγκες και οι απαιτήσεις? Τα ερωτήματα μοιάζουν να έχουν δυσάρεστες και απογοητευτικές απαντήσεις σε πρώτη ανάγνωση.

Οι Ρυθμοί της Καθημερινότητας μοιάζουν πιο γρήγοροι

Η αλήθεια είναι ότι η καθημερινότητά μας έχει γίνει όντως πιο δύσκολη. Οι άνθρωποι στους δρόμους τρέχουν να προλάβουν, οι οδηγοί δεν έχουν καθόλου υπομονή, οι προϊστάμενοι απαιτούν, οι εργαζόμενοι αγχώνονται, οι φίλοι δεν καταφέρνουν να βρίσκονται τόσο συχνά όσο παλιότερα, οι παρεξηγήσεις πληθαίνουν. Τίποτα δεν μοιάζει αρκετό σε κανέναν. Και η ψυχική ανθεκτικότητα? Τη λαμβάνουμε υπόψιν ή τη θεωρούμε δεδομένη ότι πάντα θα την έχουμε όπως κι αν είναι οι ρυθμοί της ζωής μας?

Το Τρενάκι του Άγχους μοιάζει να μην σταματά

Είναι σαν να πάσχουμε όλοι από μια δόση ανικανοποίητου. Ό,τι κι αν κάνουμε μοιάζει να μην αρκεί. Και το παράδοξο είναι ότι μέχρι να περάσουμε από το ένα σκαλοπάτι – στόχο που έχουμε θέσει για τον εαυτό μας στο επόμενο, συνήθως αγχωνόμαστε και αγωνιούμε. Ωστόσο, το τρενάκι του άγχους μοιάζει να μην σταματά. Ακόμα κι αν πετύχουμε αυτό που διακαώς επιθυμούσαμε, δεν μας αρκεί: το θεωρούμε δεδομένο και θέλουμε να πάμε στον επόμενο στόχο. Ξεχνάμε όπως τα χρυσόψαρα τον κόπο τις ώρες τις αυτοθυσίες που κάναμε για να φτάσουμε κάπου. Και μετά τον επόμενο σταθμό του τρένου? … Ο επόμενος…

Οι Σχέσεις Εμπιστοσύνης

Οι σχέσεις των ανθρώπων μοιάζουν πιο επιφανειακές. Δεν εμπιστευόμαστε εύκολα. Φταίει ο ανταγωνισμός? Φταίει που δεν έχουμε μάθει να πληγωνόμαστε και να το αντέχουμε? Φταίει που είμαστε εγωκεντρικοί? Φταίει που κάποιος μας κορόιδεψε στο παρελθόν και μετά ακολουθεί η καχυποψία προς όλους τους υπόλοιπους με τους οποίους συνδυαλεγόμαστε? Πάντως οι συνεργασίες μοιάζουν πιο τυπικές, οι φιλίες ολοένα και λιγότερο ανθεκτικές στο χρόνο, τα διαζύγια αυξάνονται, το αίσθημα μοναξιάς θεριεύει.

Το Αίσθημα Συναισθηματικής Μοναξιάς θεριεύει

Και γιατί κυρίως το αίσθημα συναισθηματικής μοναξιάς? Γιατί οι άνθρωποι ξέχασαν να είναι ειλικρινείς? Ή μήπως είναι τόσο ειλικρινείς που φοβούνται να το μοιραστούν? Οι παρέες, οι συνεργασίες, οι σχέσεις πρακτικά μπορεί να υπάρχουν, αλλά γιατί παρατηρείται ότι ο καθένας κρατάει τα “ εσώτερα μυστικά” του για τον εαυτό του?

Και μετά έρχεται η Κατάθλιψη?

Όσο ο καθένας κλείνεται στον εαυτό του και προσπαθεί να παλεύει μόνος του με τα εμπόδια της ζωής του ή του εαυτού του, τόσο περισσότερο δυσάρεστες σκέψεις θα κάνει. Και όσο περισσότερο κουρασμένος συναισθηματικά νιώθει χωρίς να το μοιράζεται, τόσο περισσότερο θα κλείνεται και θα χάνει τις θετικές στιγμές που μπορεί να βιώνει έστω και αν κρατούν λίγο. Και όσο λιγότερο ονειρευόμαστε για το πώς θα θέλαμε να ήταν η ζωή μας, τόσο λιγότερο στόχους θέτουμε. Κι αν πιστέψουμε ότι κανείς δεν μπορεί να μας βοηθήσει ή να μας καταλάβει, τόσο αυξάνεται η απελπισία μας. Κι αν αφήσουμε τον εαυτό μας να γίνει ένα με την απελπισία μας… τότε ναι η κατάθλιψη μάλλον μας έχει ήδη χτυπήσει την πόρτα…

Υπάρχουν Αντίδοτα στην Απελπισία!

Υπάρχει ελπίδα για τις ανθρώπινες σχέσεις αν υπάρξει προσπάθεια για συναισθηματική μετακίνηση. Ακολουθούν μερικά παραδείγματα:

1) Κάνε τουλάχιστον ένα πράγμα που σε ευχαριστεί… Αν δεν νιώθεις ο ίδιος καλά, πώς θα μπορέσεις να είσαι καλά με άλλους?

2) Βάλε στόχους στη ζωή σου… Θα σου δίνουν το κίνητρο να συνεχίζεις!

3) Άσε τον εαυτό σου να ονειρεύεται… Οι θετικές σκέψεις είναι ανεκτίμητες.

4) Απόλαυσε τη φύση όταν μπορείς να βρεθείς κοντά της … Αν μπορείς μοιράσου τέτοιες στιγμές με ανθρώπους της επιλογής σου.

5) Παρατήρησε τι έχεις καταφέρει μέχρι σήμερα … Η Αυτοεπίγνωση βοηθά και στις υπόλοιπες σχέσεις.

6) Θυμήσου: Υπάρχουν στιγμές έστω και στο παρελθόν στις οποίες είχες νιώσει περήφανος για τον εαυτό σου? Χρησιμοποίησέ τες ως αντίβαρο στις δυσκολίες.

7) Κάνε μικρά διαλείμματα μέσα στην ημέρα. Αυξάνουν την ψυχική ανθεκτικότητα.

8) Προσπάθησε να διεκδικείς τα δικαιώματά σου. Η διεκδίκηση των στόχων μας συνήθως βοηθά στις ειλικρινέστερες αλλά και αποτελεσματικότερες διαπροσωπικές μας σχέσεις.

9) Προσπάθησε να εκφράζεις τα συναισθήμάτά σου. Κανείς δεν μπορεί να τα μαντέψει. Ακόμα κι ο πιο κοντινός σου άνθρωπος μπορεί να έχει ανάγκη να τα ακούσει ή να του τα εξηγήσεις.

10) Θυμήσου: οι αληθινές σχέσεις χτίζονται βήμα βήμα. Αναζήτησε τρόπους να αντέχεις τα δυσάρεστα συναισθήματα: είναι κι αυτά μέσα στη ζωή καθώς πάντα έχουν τουλάχιστον να μας διδάξουν κάτι, πέρα από το να μας κινητοποιήσουν.

11) Διόρθωσε σχέσεις που μπορεί να το χρειάζονται. Συζήτησε αυτό που νιώθεις.

12) Βάλε τη σωματική άσκηση στη ζωή σου: ακόμα κι αν η γυμναστική δεν υπήρξε ποτέ κολλητή σου φίλη, θυμήσου ότι σωματική άσκηση είναι και το περπάτημα! Και μέσα από αυτή τη δραστηριότητα ίσως χτίσεις νέες σχέσεις με κοινά ενδιαφέροντα.

13) Κάνε μικρές εκδρομές όταν αυτό σου το επιτρέπουν οι συνθήκες της ζωής σου. Οι εκδρομές δίνουν την ευκαιρία για συζητήσεις κατά κύριο λόγο ευχάριστες.

14) Διάβασε ένα βιβλίο, ακόμα και κόμικς. Σε δανειστικές βιβλιοθήκες ίσως βρεις άτομα με κοινά ενδιαφέροντα. Θα μπορούσες ακόμα να ανταλάσσεις βιβλία με ανθρώπους από το εργασιακό σου περιβάλλον ή με συγγενείς ή φίλους.

15) Χαμογέλα όταν σου δίνεται η ευκαιρία. Κάνει τους άλλους να επιστρέφουν το χαμόγελο!

Όλα τα παραπάνω σίγουρα δεν αποτελούν μια μαγική συνταγή που θα μπορούσε να αλλάξει όλη τη ζωή μας, καθώς ο καθένας αναμφισβήτητα έχει πολλά προβλήματα να αντιμετωπίσει σε επίπεδο καθημερινότητας. Ωστόσο, είναι μερικές μόνο λύσεις που θα μπορούσε κανείς να δοκιμάσει προκειμένου να μην ξεχνάμε να ερχόμαστε σε επαφή και ουσιαστική επικοινωνία με τον εαυτό μας αλλά και με τους γύρω μας. Γιατί οι εποχές άλλαξαν όντως, αλλά οι σχέσεις των ανθρώπων αποτελούν ακόμα ανθρώπινο πλεονέκτημα εάν εμείς το θελήσουμε και εργαστούμε προς αυτή την κατεύθυνση. Η ψυχολογία όλων είναι πολύ καλύτερη όταν έχουμε ανθρώπους να μοιραζόμαστε τα συναισθήματά μας. Και τότε τα προβλήματα ίσως μοιάζουν να αντιμετωπίζονται λιγάκι πιο “εύκολα”.

Πηγή Εικόνας:  www.isupportstreetart.com

14 χρόνιοι ψυχικά πάσχοντες ρωτήθηκαν τι σημαίνει για εκείνους η έννοια της φιλίας και οι απαντήσεις τους περιελάμβαναν τις ακόλουθες έννοιες:

Τιμιότητα
Αλληλοϋποστήριξη
Εμπιστοσύνη
Αδερφοσύνη
Αγάπη
Περιπέτεια
Συναναστροφή
Μοίρασμα
Αλληλεγγύη
Συντροφιά
Στήριξη
Βοήθεια
Διασκέδαση
Παρέα
Δίνω προσοχή
Κρατάω μυστικά
Κοινά ενδιαφέροντα
Μοίρασμα ζωής
Ενωμένοι
Ειλικρίνεια
Ανταλλαγή απόψεων σε προσωπικά θέματα
Παιχνίδια
Αντοχή στις διαφωνίες
Επιδιόρθωση σχέσεων

Φαίνεται, λοιπόν, ότι η φιλία απαρτιζώμενη από όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά αποτελεί μια σταθερή σχέση μεταξύ τουλάχιστον δύο ατόμων, που βασίζεται σε αμοιβαία συναισθήματα, ενεργητική ακρόαση, κοινά ενδιαφέροντα, και παρόμοιες αξίες. Όπου υπάρχει αληθινή φιλία, φαίνεται ότι δεν πρόκειται για μια στατική σχέση, αλλά για μια διαρκώς μεταβαλλόμενη και εξελισσόμενη σχέση, που δημιουργεί την αίσθηση του ανήκειν σε μια ομάδα, αφήνει τα περιθώρια επιδιόρθωσης σε περίπτωση διαφωνιών, χτίζεται με ολοένα και πιο γερά θεμέλια με τα χρόνια, και κατ’ επέκταση φαίνεται να μειώνει το ατομικό στρες της καθημερινότητας του ατόμου.

Πηγή Εικόνας :beautifulimagesoffriendship.com