Category: <span>ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ</span>

ΣΧΕΣΕΙΣ ΖΩΗΣ: ΦΙΛΟΙ & ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ • • • • • • • • By ΕΦΗ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 0 Comments

Μαμά Ακούς?

Κάποιοι φαντάζονται το να είσαι γονιός σαν ένα όμορφο παραμύθι. Μια ιστορία όπου η οικογένεια γίνεται μεγαλύτερη, οι παιδικές φωνές γεμίζουν χαρά το σπίτι, υπάρχει ο έρωτας, η αγάπη , το κέφι, η ξεγνοιασιά, κι ένα πλατύ χαμόγελο περιβάλλει τη ζωή τους. Στην πραγματικότητα η υπόθεση «μεγαλώνω παιδιά» είναι σοβαρή και δύσκολη. Είναι επίπονη. Είναι γεμάτη χαρές και αγάπη, αλλά και γεμάτη από αληθινές αγωνίες και προβλήματα.

Τη στιγμή που αναδύεται στη ζωή ο ρόλος «μαμά» συνήθως γεννιέται μαζί με το παιδί κι ένα ένστικτο: εκείνο της ευθύνης. Ευθύνη για την ασφάλεια, το μεγάλωμα, την προστασία, την εκμάθηση συμπεριφορών. Ευθύνη για την προσπάθεια να μεγαλώσει κανείς τα παιδιά του με τρόπο που θα τα βοηθήσει στην ενηλικίωσή τους να έχουν βάση τον ίδιο τους τον εαυτό.

Πονάς. Όχι μόνο όταν γεννάς. Πονάς και όταν το παιδί αρρωσταίνει, κι όταν χρειάζεται να του βάλεις όρια, να του μάθεις αποτελεσματικές και μη συμπεριφορές σύμφωνα με τις αρχές που επιθυμείς να το μεγαλώσεις, όταν του αρνείσαι κάτι που θέλει κι έχεις τους λόγους που τους εξηγείς αλλά εκείνο δεν μπορεί να σε εμπιστευθεί ακόμα και κλαίει. Πονάς και όταν το παιδί αποτυγχάνει και έχεις να εξηγήσεις τι σημαίνει αποτυχία και γιατί στη ζωή μας τη χρειαζόμαστε. Πονάς και όταν βλέπεις το παιδί σου να πληγώνεται. Πονάς κι όταν το βλέπεις να παίρνει «λάθος» δρόμους. Πονάς κι όταν αρχίζει να σε αφήνει έξω από την καθημερινότητά του. Πονάς κι όταν δεν ξέρεις αν νιώθει καλά μέσα του, αν είναι ευτυχισμένο. Πονάς όταν δεν έχεις πρόσβαση σε βασικές πληροφορίες για εκείνο καθώς δεν σε αφήνει να έχεις. Πονάς όταν δεν ξέρεις τις παρέες του. Πονάς όταν η επικοινωνία γίνεται τυπική. Πονάς όταν σου λέει ότι δεν το καταλαβαίνεις, γιατί μπορεί όντως να μην το καταλαβαίνεις. Πονάς που έχεις να αποδεχθείς ριζοσπαστικά ότι υπάρχουν και πράγματα που δεν ήξερες και δεν κατάφερες να του μάθεις. Πονάς που πρέπει να εμπιστεύεσαι το χρόνο.

Και φυσικά χαίρεσαι! Αγαπάς με όλο σου το είναι! Νιώθεις την καρδιά σου να χτυπά δυνατά συνέχεια! Συγκινείσαι με το κάθε επόμενο βήμα ζωής. Νιώθεις υπερηφάνεια για τα κατορθώματα και τις αρετές του παιδιού σου! Ενθουσιάζεσαι με τον τρόπο που μεγαλώνει κι αναπτύσσεται! Γεμίζει η ζωή σου αστερόσκονη που δεν εξηγείται και δεν περιγράφεται… Είναι ένα θαύμα που το έφερες στη ζωή… Το μεγαλύτερο θαύμα της ζωής… Η ίδια η νέα ζωή!

Μαμά ακούς?

Μαμά μιλώ για σένα…

Για σένα που με μεγάλωσες στα σπλάχνα σου, μοιράστηκες το σώμα σου, με κουβάλησες μέχρι να με γεννήσεις, με φρόντισες, με τάισες, μου έδωσες μορφή και ζωή…

Για σένα που πόνεσες να με γεννήσεις…

Για σένα που συγκινήθηκες μόλις με πρωτοκράτησες στην αγκαλιά σου…

Για σένα που πόνεσες ενώ με θήλαζες και το κορμί σου δεν το βάσταζες αλλά είχα προτεραιότητα εγώ…

Για σένα που ξαγρύπνησες, διαλύθηκες από κούραση μέχρι να κοιμηθώ, να ηρεμήσω, να ξανανιώσω ασφάλεια σ΄ένα μέρος άγνωστο, έξω από το σώμα σου πια…

Για σένα που μου δίδαξες ότι κι η αγκαλιά σου σημαίνει ασφάλεια…

Για σένα που ήσουν εκεί σε κάθε χαμόγελο…

Για σένα που ήσουν εκεί σε κάθε μου βήμα…

Για σένα που χαίρεσαι με τη χαρά μου, λυπάσαι με τη λύπη μου και προσπαθείς να με καταλάβεις κι ας μη με καταλαβαίνεις…

Για σένα που προσπαθείς να μου μαθαίνεις τις αποτελεσματικές συμπεριφορές στη ζωή και με περιορίζεις όταν θεωρείς ότι χρειάζεται…

Για σένα που κάνεις το καλύτερο που μπορείς με βάσει τις γνώσεις και τις δυνατότητές σου.

Μαμά ακούς?

Μαμά μιλώ για σένα…

Μαμά μιλώ για σένα που ξεχνάς ότι:

Καμία μαμά δεν είναι τέλεια.

Καμία μαμά δεν δημιουργήθηκε και κυκλοφόρησε αγκαλιά με μια εγκυκλοπαίδεια βημάτων σωστής ανάπτυξης του παιδιού της.

Καμία μαμά δεν χρειάζεται να γίνεται μαμά πολλών παιδιών επειδή έτσι επιτάσσει η κοινωνία.

Καμία μαμά δεν μπορεί να είναι ίδια με μια άλλη μαμά.

Καμία μαμά ενδεχομένως δεν μπορεί να είναι ίδια μαμά απέναντι στα διαφορετικά παιδιά της.

Κάθε μαμά έχει δικαίωμα να μαθαίνει μέσα από τα λάθη της.

Κάθε μαμά έχει δικαίωμα στην ενημέρωση ή στη βοήθεια από παιδαγωγούς, δασκάλους, ή ακόμα και από ειδικούς ψυχικής υγείας.

Μαμά Ακούς?

Μαμά μιλώ για το τι σημαίνει ΜΑΜΑ…

Μαμά σημαίνει αυτοθυσία.

Μαμά σημαίνει γυναίκα.

Μαμά σημαίνει  τροφός του σπιτιού.

Μαμά σημαίνει η σύζυγος του συντρόφου της.

Μαμά σημαίνει εργαζόμενη γυναίκα τόσο σε ένα επαγγελματικό πλαίσιο όσο παράλληλα  και μέσα στα πλαίσια του σπιτιού της.

Μαμά σημαίνει άνθρωπος με ανάγκες και επιθυμίες.

Μαμά σημαίνει σάκος του μποξ, αλλά όχι χωρίς μέτρο και σύνεση.

Μαμά σημαίνει κατανόηση, ριζοσπαστική αποδοχή.

Μαμά σημαίνει ζεστασιά.

Μαμά σημαίνει ασφάλεια.

Μαμά σημαίνει μια αγκαλιά γεμάτη.

Μαμά Ακούς?

Μαμά σου ζητώ να σε φροντίζεις…

Μαμά μην ξεχνάς και τον εαυτό σου. Γιατί αν εσύ δεν θα είσαι χαρούμενη και υγιής , δεν θα έχεις τη δύναμη να αντέχεις όλα τα παραπάνω. Και γιατί αν δεν έχεις καθόλου ποιότητα ζωής και βυθίζεσαι στα προβλήματα και τις αγωνίες σου, τότε τι νόημα έχουν όλοι αυτοί οι ρόλοι? Και γιατί εγώ που μεγαλώνω , ζω τη ζωή μου, κι αν θα ζεις μέσα από εμένα κάνεις κακό και σε εμένα και σε εσένα. Αξίζεις να είσαι ευτυχισμένη. Αξίζεις να χαμογελάς. Να σε φροντίζεις. Να κάνεις πράγματα για σένα. Να σε αγαπάς.

Μαμά Ακούς?

Μαμά μεγάλωσα…

Μαμά μεγάλωσα. Και δεν σε έχω ανάγκη όσο σε είχα. Επιθυμώ να είμαι ανεξάρτητος άνθρωπος. Μα πάντα μέσα μου θα ξέρω ότι όταν θα σε έχω ανάγκη θα μπορώ να βασιστώ σε σένα. Προσπάθησε να κατανοήσεις τη νέα συνθήκη ώστε να μην πληγώνεσαι. Μάλλον κάτι έχεις κάνει «σωστά» για να μη σε έχω ανάγκη. Άσε με να ζήσω χωρίς να προσπαθείς να με ορίσεις. Άσε με να επιστρέφω σε σένα όταν θα το κρίνω εγώ. Άσε με να σου δείξω ότι μπορώ πια όντως να εφαρμόσω τις δεξιότητες που μου δίδασκες τόσα χρόνια, γιατί πια όντως μεγάλωσα. Κι ας είμαι 20, 30, 40, 50, ξέρω ότι για σένα είμαι το παιδί σου το μικρό. Μα η φωλιά οφείλει να αδειάζει όταν κάποιος μεγαλώνει και καλείται να δημιουργήσει τον δικό του κύκλο ζωής. Και να θυμάσαι… αν αδειάσει η φωλιά δεν αδειάζει κι η αγάπη… μα η αγάπη δεν αποδεικνύεται «εκβιαστικά»… αντιθέτως… προσφέρεται απλόχερα αυθόρμητα ουσιαστικά και δοτικά όπως κανείς το νιώθει…

Μαμά σημαίνει: να ξέρεις και να αποδέχεσαι απόλυτα ότι το παιδί σου είναι δημιούργημά σου και όχι κτήμα σου.

Καμιά γυναίκα δεν χρειάζεται να γίνει μαμά αν δεν νιώθει ενήμερη και ψυχικά έτοιμη για έναν τέτοιο ρόλο, ότι κι αν θα μπορούσε να σημαίνει αυτό ατομικά για τον καθένα.

Τέλος, υπάρχουν και οι μαμάδες που φέρονται στα παιδιά τους απορριπτικά, κακοποιητικά, εγωκεντρικά, ακυρωτικά. Οι συμπεριφορές τους θα μπορούσαν να κατανοηθούν – εξηγηθούν στα  πλαίσια της μάθησης, θεωρώντας δηλαδή ότι φέρονται αναλόγως των βιωμάτων τους, των γνώσεών τους , αλλά σίγουρα και των ψυχικών τους επιβαρύνσεων. Δεν χάνουν τον όρο “μαμά” αλλά σίγουρα δεν συμβολίζουν σε ψυχολογικό επίπεδο προς τα παιδιά τους όλα τα παραπάνω όπως περιγράφηκαν .

 

Και λίγα λόγια ξεχωριστά για τη δική μου ΜΑΜΑ:

Μαμά σε ευχαριστώ για όλα και ευγνωμονώ για όλα. Για όλα όσα μου δίδαξες από το πρώτο λεπτό της ζωής μου μέχρι και σήμερα, για όλα όσα μου μαθαίνεις συνειδητά και ασυνείδητα χωρίς να προσπάθησες ποτέ να μου κάνεις “μάθημα”. Μάλιστα εύχομαι να γίνω η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου ως μαμά και η κόρη μου κάποτε να μπορεί να γράφει ή να λέει παρόμοια όμορφα λόγια για μένα. Είμαι περήφανη που έχω εσένα για μαμά. Γιατί με έμαθες πραγματικά να στέκομαι στα πόδια μου σε κάθε δυσκολία. Με ώθησες στην επιθυμία να αποκτήσω παιδεία τόσο ακαδημαϊκή όσο και κοινωνική μέσω των παραδειγματικών συμπεριφορών σου. Με έμαθες να έχω αξίες που σήμερα εκλείπουν αλλά είμαι περήφανη που δεν νιώθω διαφορετική μα πιο επαρκής και γεμάτη αυτοπεποίθηση που τις έχω: ανιδιοτελής αγάπη, σεβασμός, ειλικρίνεια, σύνεση, δικαιοσύνη, υπευθυνότητα, φιλότιμο, υπομονή, επιμονή, αισιοδοξία, γνώση είναι μόνο μερικές από αυτές. Σε ευχαριστώ που με έμαθες ότι αυτός που αξίζει είναι αυτός που δεν περηφανεύεται για αυτό που είναι, αλλά αυτός που παρουσιάζεται ως αυτός που είναι. Σε ευχαριστώ που είσαι εκεί , πάντα κάπου δίπλα μου ή πίσω μου στο δρόμο της ζωής μου, μα ποτέ μπροστά μου. Έμαθες να μη με ορίζεις πια, μα να με σέβεσαι. Άλλωστε αυτό προσπαθούσες να μου διδάξεις κι όσο ήμουν μικρή. Και τώρα που μεγάλωσα, όσο κι αν παραμένω μικρή, ξέρω ότι έχεις πετύχει με τα σωστά και τα λάθη σου. Η’ τουλάχιστον πέτυχες με τα μάτια τα δικά μου που δεν θα μπορούσα παρά να ήμουν ο πιο αυστηρός κριτής σου αφού λέγεσαι «ΜΑΜΑ ΜΟΥ».

Πηγή Εικόνας: Pixabay.com

ΣΧΕΣΕΙΣ ΖΩΗΣ: ΦΙΛΟΙ & ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ By ΕΦΗ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 0 Comments

Εσύ Θα Αγαπούσες Έναν Άνθρωπο Σαν Εσένα?

Οι κοινωνικές νόρμες συχνά μας οδηγούν να προσαρμοζόμαστε είτε συμπεριφορικά είτε εμφανισιακά είτε σε οποιοδήποτε επίπεδο κρίνει κανείς ότι χρειάζεται προκειμένου να νιώθει αποδεκτός ανάμεσα σε ένα σύνολο ανθρώπων. Παράλληλα, οι άνθρωποι έχουμε την τάση να κρίνουμε εύκολα τους γύρω μας , γνωστούς και αγνώστους μας, με βάση τα διάφορα χαρακτηριστικά τους. Κρίνουμε θετικά είτε αρνητικά, αξιολογούμε, επικρίνουμε, ακυρώνουμε, βιώνουμε διάφορα συναισθήματα – θετικά και δυσάρεστα- όπως αυτά προκύπτουν από τις πεποιθήσεις μας ή τις αυτόματες σκέψεις μας. 

Από την άλλη μεριά φαντάζει δύσκολο ή είναι πιο σπάνιο και σίγουρα πιο επίπονο να προβεί κάποιος και στην αυτοκριτική του και παράλληλα να προσπαθεί να είναι δίκαιος και ειλικρινής πρώτα με τον εαυτό του και μετά με τους συνανθρώπους του, τόσο για τα προτερήματα που τον χαρακτηρίζουν όσο και για τα μειονεκτήματά του. Με αυτό τον τρόπο καταλήγει κανείς συχνά να αποδίδει στους άλλους πολλά από όσα συμβαίνουν στη δική του ζωή. Ακόμα τείνει να αξιολογεί την εμφάνιση κάποιου, την καταγωγή του, τον τρόπο εργασίας του, τον τρόπο που σχετίζεται με άλλους ανθρώπους, τον τρόπο που αυτοπαρουσιάζεται κάποιος άλλος σαν άνθρωπος, τις ερωτικές επιλογές των άλλων, τις συνήθειες τους, το ενδεχόμενο να αγαπούν ή όχι τα κατοικίδια ζώα, ακόμα και τον τόπο που μπορεί να έχουν επιλέξει κάποιοι να μείνουν. Είτε όλα τα παραπάνω αξιολογούνται με θετικό πρόσημο είτε με αρνητικό, συνήθως δεν αναγνωρίζει κανείς εύκολα τους λόγους που ο ίδιος σκέφτεται με τέτοιο τρόπο. 

Για παράδειγμα:

Πριν κρίνει κάποιος κάποιον για την εμφάνιση του αναρωτήθηκε ποτέ τους λόγους που τον ενοχλεί η εμφάνιση του? Δεν είναι δικαίωμα του να είναι πολύ αδύνατος, ευτραφής ή παχύσαρκος? Δεν είναι δικαίωμά του να ντύνεται με τα ρούχα που ο ίδιος επιθυμεί? Δεν έχει το δικαίωμα να έχει βάψει τα μαλλιά του σε όποιο χρώμα θέλει, να φοράει πολλά ή καθόλου σκουλαρίκια, να έχει πολλά ή περίεργα τατουάζ? Δεν έχει δικαίωμα να υιοθετεί το δικό του στυλ ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν προσέχουν ιδιαίτερα την εμφάνισή τους? Εκείνον που τα κρίνει γιατί τον απασχολεί τόσο? Απλά για να έχει κάτι να συμφωνεί ή για να έχει κάτι να κοροϊδεύει? Αναρωτήθηκε πώς θα ένιωθε αν αντιλαμβανόταν ότι κάποιος τον κρίνει για παρόμοιους λόγους? Είναι μόνο δικό του το δικαίωμα αυτό? 

Πριν κρίνει κάποιος κάποιον για την καταγωγή του, αναρωτήθηκε ποτέ τους λόγους που τον ενοχλεί ή όχι εκείνη? Τι τον κάνει να πιστεύει ότι η δική του καταγωγή είναι καλύτερη ή χειρότερη, περισσότερο ή λιγότερο σημαντική από του άλλου ανθρώπου? Εκείνος πώς θα ένιωθε αν διαπίστωνε ότι τον κρίνουν θετικά ή αρνητικά με τον ίδιο τρόπο ή για παρόμοιους λόγους?

Πριν κρίνει κάποιος κάποιον για τον τρόπο που σχετίζεται με τους άλλους ανθρώπους αναρωτήθηκε γιατί τον ενοχλεί ή γιατί τον απασχολεί αυτό? Δεν είναι δικαίωμα του να αγαπάει με τον τρόπο που θέλει όποιον θέλει? Δεν είναι δικαίωμα του να επιλέγει τους φίλους που θεωρεί πως του ταιριάζουν? Δεν έχει δικαίωμα να έχει ακόμα και τους “λάθος” ανθρώπους γύρω του? Δεν έχει δικαίωμα να επιλέγει τους ερωτικούς του συντρόφους όπως ο ίδιος θέλει? Αναρωτήθηκε ποτέ ποιοι είναι οι αληθινοί λόγοι που τον κινητοποιούν να συμφωνεί ή να διαφωνεί με τον τρόπο έκφρασης συναισθημάτων των άλλων? 

Μα πάνω από όλα, και για να μην εισπράξει κανείς ότι ο στόχος του συγκεκριμένου άρθρου ήταν να κριθούν όσοι κρίνουν, και κατά συνέπεια να συνεχιστεί ο ίδιος φαύλος κύκλος , είναι πολύ σημαντικό να ξεκαθαριστεί ο στόχος της συγγραφής των παραπάνω παραδειγμάτων:

Όλοι ανεξαιρέτως κρίνουμε, αξιολογούμε θετικά ή αρνητικά όσα συμβαίνουν γύρω μας ή τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν ή τις καταστάσεις που βιώνουμε. Η κρίση είναι στοιχείο της ανθρώπινης φύσης και ο καθένας είναι ελεύθερος να εκφράζει τις απόψεις του. Όμως είναι σημαντικό να μη μένουμε μόνο στην κριτική των άλλων αλλά να προσπαθούμε να κατανοούμε και τους λόγους που την ασκούμε είτε θετικά είτε όχι. Παράλληλα και πάνω από όλα, είναι αναγκαίο να προσπαθούμε να κάνουμε και την αυτοκριτική μας ώστε να βελτιωνόμαστε. Να βελτιωνόμαστε τόσο για εμάς τους ίδιους όσο και για τους ανθρώπους που έχουμε γύρω μας. Να βελτιωνόμαστε για να μπορούμε να βασιζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις και να προχωράμε στη ζωή μας. Να βελτιωνόμαστε για να μπορούμε να νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας και να σταματήσουμε να αποδίδουμε συνεχώς ευθύνες στους άλλους ή στις καταστάσεις για όσα μας βασανίζουν. Δεν έχουμε τη βούληση σαν όπλο μόνο για κάνουμε κριτική σε όσα μας περιβάλλουν. Έχουμε τη βούληση και για να αποφασίζουμε οι ίδιοι τον τρόπο που θα αξιοποιήσουμε τις καταστάσεις της ζωής μας και να επωμιζόμαστε τις ευθύνες των πράξεων μας. 

Εσύ πριν κρίνεις τον τρόπο που αγαπά κάποιος , έμαθες να αγαπάς εσένα? Τι έκανες για να σε γνωρίσεις καλύτερα? 

Πριν κρίνεις όσους έχουν ή δεν έχουν κατοικίδια ζώα και τον τρόπο που τα φροντίζουν, έχεις φροντίσει κάποιο ζώο ώστε να έχεις άποψη? Ή ακόμα προσέγγισες κάποιον να τον ρωτήσεις ποια είναι η δική του άποψη ή ανάγκη? 

Αναγνωρίζεις αν κρίνεις κάποια πράγματα ή ανθρώπους ή καταστάσεις επειδή φοβάσαι, επειδή έχεις ανασφάλειες, επειδή σου προκαλούν τρομακτικές δικές σου αναμνήσεις? 

Θυμήθηκες να στοιχειοθετήσεις τις απόψεις σου με τα δικά σου επιχειρήματα και παράλληλα να προσπαθείς να σεβαστείς τις απόψεις των άλλων με τα δικά τους επιχειρήματα? 

Ήσουν πρόθυμος να προσπαθήσεις να βρεις έναν τρόπο να εργαστείς ώστε να έχεις κάποιο εισόδημα προς επιβίωση, ακόμα κι αν χρειαστεί παροδικά να κάνεις κάτι που δεν είναι επιλογή που σε καλύπτει , αντί να αναλώνεσαι στο να κατηγορείς τις συνθήκες της ζωής που δεν βρίσκεις τη θέση εργασίας που επιθυμείς? 

Εσύ κάνεις πράγματα αυτοφροντίδας καθημερινά ώστε να νιώθεις ότι υπάρχεις και είσαι σημαντικός για εσένα?

Εσύ προσπαθείς να αποφεύγεις συμπεριφορές που σε πληγώνουν και μακροπρόθεσμα πληγώνουν και ανθρώπους που νοιάζονται πραγματικά για εσένα? 

Προσπαθείς άραγε να σου αναγνωρίσεις τα μικρά επιτεύγματα σου μέσα στην ημέρα σου ή τα θεωρείς όλα δεδομένα όσα καταφέρνεις? 

Προσπαθείς να εκφράζεις την αγάπη σου αλλά και όλα τα πραγματικά συναισθήματα σου σε όσους αγαπάς και είναι σημαντικοί για εσένα? Ή μένεις μόνο στην κριτική προς άλλους που πράττουν ή δεν πράττουν σύμφωνα με τις απόψεις σου? 

Προσπαθείς να δείχνεις σεβασμό πρώτα σε σένα και μετά στους υπόλοιπους?

Προσπαθείς να μιλάς ειλικρινά και να διεκδικείς όσα θες αντί να περιμένεις οι άλλοι να τα καταλάβουν μόνοι τους και να σου τα προσφέρουν?

Προσπαθείς να σέβεσαι όσα νιώθεις?

Προσπαθείς να μη σε κρίνεις υπερβολικά αυστηρά , αλλά αυστηρά και δίκαια?

Ποια είναι η σχέση σου με τον εαυτό σου? Θεωρείς ότι αξίζεις την αγάπη σου και την αγάπη των άλλων? 

Με λίγα λόγια… ΕΣΥ Θα Αγαπούσες Έναν Άνθρωπο Σαν Εσένα??? 

Πηγή Εικόνας: Pixabay.com

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ By ΕΦΗ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 0 Comments

Η Ευγνωμοσύνη Στη Ζωή Μας

“Δεν είναι η ευτυχία που μας κάνει να είμαστε ευγνώμονες, αλλά η ευγνωμοσύνη που μας κάνει ευτυχισμένους.” – David Steindl-Rast

Η ευγνωμοσύνη είναι αρετή, είναι συναίσθημα, είναι κάτι τόσο απλό και παράλληλα τόσο δύσκολο για να το νιώσεις. Σημαίνει να δίνει κανείς σημασία στα απλά, τα καθημερινά, αυτά που πραγματικά μπορούν να του προσφέρουν σταθερά και απλόχερα το χαμόγελο στη ζωή του, αυτά που συνήθως δεν παρατηρεί κανείς ως σπουδαία καθώς τα θεωρεί δεδομένα.

Και τι κερδίζει κανείς με το να μάθει να αναγνωρίζει τους λόγους για τους οποίους να ευγνωμονεί για αυτά τα απλά καθημερινά πράγματα? Αναγνωρίζει το νόημα στη ζωή του, που δεν είναι στα χρήματα, ούτε στις μαγικές απολαύσεις: είναι σε όσα έχουμε γύρω μας αρκεί να τα δούμε, να τα εντοπίσουμε, να τα παρατηρήσουμε. Αποκτά έτσι ίσως κίνητρο να συνεχίζει. Αποκτά αυτογνωσία. Χτίζει τον αυτοσεβασμό του και το σεβασμό απέναντι σε όσους και όσα έχει γύρω του. Αναγνωρίζει σταδιακά το νόημα των βιωμάτων του, ακόμα και των αρνητικών και δυσάρεστων.

Ακολουθούν μερικά παραδείγματα για όσους δυσκολεύονται να σκεφτούν τα δικά τους:

Σήμερα ΕΥΓΝΩΜΟΝΩ για :

Το γεγονός ότι είμαι υγιής.

Το σπίτι μου που αποτελεί το καταφύγιο μου.

Τα συναισθήματα που υπάρχουν για να τα νιώθουμε και μας κινητοποιούν να κάνουμε πολλά πράγματα ή να αντιληφθούμε τι συμβαίνει και τα νιώθουμε. 

Την ειλικρίνεια με την οποία καταφέρνω να μιλάω στον κόσμο και η οποία με βοηθάει πάντα να  χτίζω πραγματικές σχέσεις.

Το γεγονός ότι κατάφερα να ξαναδιαβάσω βιβλία που μου αρέσουν.

Τα επιστημονικά άρθρα ψυχολογίας που είναι εύκολα προσβάσιμα για το ευρύ κοινό και δίνεται η δυνατότητα ενημέρωσης για πολλά βασικά θέματα της καθημερινότητας από εξειδικευμένους επιστήμονες. 

Τα κάστανα που έβρασα και απολαύσαμε οικογενειακώς για να καλωσορίσουμε τον χειμώνα.

Τον ήλιο που βγήκε και φώτισε το χαμόγελό μου. 

Τον καφέ που κατάφερα να απολαύσω στο στολισμένο μπαλκόνι μου , μονη μου για λίγη ώρα.

Την προσπάθεια που έκανα να μαγειρέψω ένα διαφορετικό φαγητό.

Την απόφαση που πήρα να αγοράσω δύο γλάστρες για το μπαλκόνι μου και να προσπαθήσω να διατηρήσω τα λουλούδια στο χρόνο χωρίς να επιτρέψω να μαραθούν. 

Την προσπάθεια που έκανα να αλλάξω θέσεις στα διακοσμητικά αντικείμενα του σαλονιού μου και αυτό μου άφησε μια αίσθηση ανανέωσης. 

Την ευκαιρία που είχα να ξαναπαίξω επιτραπέζια παιχνίδια.

Τα βιβλία ζωγραφικής που κυκλοφορούν και για αρχάριους.

Την αγαπημένη μου πολύχρωμη κούπα που μου φτιάχνει το κέφι.

Τα χρώματα στα ρούχα μου που μου προσφέρουν μια νότα αισιοδοξίας.

Τις ατελείωτες στιγμές γέλιου και τρυφερότητας που μοιράστηκα με την κόρη μου. 

Τη βοήθεια και αγάπη που δέχομαι από τον σύζυγό μου σε πρακτικά ζητήματα της καθημερινότητας σχετικά με τη φροντίδα του σπιτιού και του παιδιού, καθώς και για το γεγονός ότι με αντέχει και προσπαθεί να το επικοινωνεί. 

Τις σταθερές φιλικές σχέσεις που έχω στη ζωή μου επί πολλά συναπτά έτη , τις οποίες αναγάγω σε δεύτερη οικογένειά μου και γεμίζουν την ψυχή μου με αγάπη ακόμα κι αν δεν υπάρχουν καθημερινά στη ζωή μου.

Την αδερφή μου που με κάνει πάντα να χαμογελάω και μόνο που τη βλέπω προσδίδοντας νότες ζεστασιάς και αγάπης στη ζωή μου.

Τη μητέρα μου που είναι πάντα εκεί , με καταλαβαίνει με μια ματιά κι ας μην έχω όρεξη να εξηγήσω ή να μιλήσω ορισμένες φορές για θέματα που με απασχολούν.

Τον πατέρα μου που αποτελεί μια διακριτική ασπίδα ασφαλείας.

Τον σκύλο μου που υπάρχει, είναι εκεί για μένα και μου εκφράζει απλόχερα την αγάπη του ανεξαρτήτως συνθηκών ζωής.

Τους συνεργάτες μου που είναι πρώτα απ’ όλα Άνθρωποι, προσιτοί, και παράλληλα γεμάτοι γνώσεις.

Τα τηλέφωνα που αντάλλαξα με δυο φίλους μου για να ακούσω τα νέα τους. 

Το γεγονός ότι κατάφερα να σπουδάσω αυτό που ονειρευόμουν και τώρα απολαμβάνω την ικανοποίηση του να εξελίσσομαι διαρκώς και να είμαι παραγωγική. 

Το γεγονός ότι μέσω της ψυχοθεραπείας αλλά και της επιμόρφωσης μου και της εργασίας μου ως θεραπεύτριας ανά τα έτη, έχω χτίσει την αυτοεκτίμησή μου τόσο συμπαγώς, ώστε να μην επηρεάζομαι από συναισθηματικούς εκβιασμούς ή συναισθηματική κακοποίηση σε τέτοιο βαθμό που να καταρρέει το οικοδόμημά μου.

Το γεγονός ότι μέσω των θεραπευόμενών μου αποκτώ μαθήματα ζωής.

Το γεγονός ότι προσπαθώ διαρκώς να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος ώστε να νιώθω καλά μέσα μου.

Και φυσικά όλα τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι κάθε μέρα τα αναγνωρίζω όλα και ευγνωμονώ για αυτά. Δεν σημαίνουν ότι δεν έχω κι εγώ να αντιμετωπίσω καθημερινά προβλήματα όπως και κάθε μέσος άνθρωπος. Και οικονομικά ζητήματα υπάρχουν, και θέματα υγείας στους δικούς μου ανθρώπους, και τσακωμοί και διαφωνίες, και άγχη, και πιέσεις και αγωνίες και τα πάντα. Όμως η ευγνωμοσύνη με βοηθά να αποκτώ μια νότα αισιοδοξίας μέσα στα προβλήματα της καθημερινότητας. Αγαπώντας και εκτιμώντας όσα και όσους έχω δίπλα μου καταφέρνω να προχωράω στη ζωή μου. Αγαπάω εμένα, αγαπάω τη ζωή. Και παράλληλα μπορώ να νοηματοδοτώ και πιο εύκολα όλα τα δύσκολα που μπορεί να συμβαίνουν. 

Εσείς βρήκατε λόγους για να ευγνωμονείτε σήμερα?

Πηγή Εικόνας: pixabay.com

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΕΦΗΒΩΝ By ΕΦΗ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 0 Comments

Ο 4ος, ο 5ος και ο 6ος Μήνας Ζωής ενός Βρέφους

Τα εξελικτικά στάδια ενός βρέφους όπως περιγράφονται παρακάτω είναι ενδεικτικά και η περιγραφή τους είναι βασισμένη σε εξατομικευμένη ανάπτυξη η οποία συναντάται είτε λίγο νωρίτερα είτε λίγο αργότερα σε άλλα βρέφη, και αυτό αποτελεί μια φυσιολογική διαδικασία. Επιπλέον το άρθρο αυτό αποτελεί τη συνέχεια των τριών προηγούμενων μηνών που έχουν περιγραφεί χωριστά και με διαφορετικό ύφος γραφής.

4ος μήνας

  • Πάρκο: η παραμονή της μικρής πριγκίπισσας εντός του πάρκου αυξήθηκε όσο εμπλουτίστηκε και με περισσότερη ενασχόληση με παιχνίδια που έχουν χρώματα ή που παράγουν ήχους.
  • Ένα παιχνίδι τη φορά: ένα πολύ σημαντικό βήμα για αυτό το στάδιο ανάπτυξης είναι να μάθει το παιδί να απασχολείται για κάποια ώρα με ένα παιχνίδι τη φορά, ειδικά όταν ο γονιός επιθυμεί να του μάθει κάτι καινούριο. με αυτό τον τρόπο διευκολύνεται η καλυτέρευση της παρατηρητικότητας, της αντίληψης, και όλες οι αισθητηριακές κινήσεις αρχίζουν να συντονίζονται καλύτερα.
  • Βόλτες: η επαφή με τη φύση, η αίσθηση του εξωτερικού αέρα στους ανοικτούς χώρους βοηθούν ένα μωρό να εξερευνεί νέα περιβάλλοντα παρατηρώντας τα διάφορα ερεθίσματα
  • Χαμόγελα στον καθρέφτη : σε αυτό το μήνα αρχίζει η αναγνώριση του προσώπου στον καθρέφτη και αυξάνονται τα χαμόγελα
  • Πιο έντονη η συναισθηματική ανταπόκριση προς γονείς και κόσμο γύρω της 
  • Παιχνίδια στο βρεφικό “γυμναστήριο”: εξερεύνηση χρωμάτων, διαφορετικών υφών από τα υφάσματα, αύξηση της συναισθηματικής νοημοσύνης και καλυτέρευση της αντιληπτικότητας
  • Άρχισε να κοιμάται μπρούμυτα στο λίκνο και να καταφέρνει να γυρίζει πλευρό!

5ος μήνας

  • Τάισμα με ρυζάλευρο: άρχισαν τα δύσκολα! μια νέα εξέλιξη καθώς μέχρι τον προηγούμενο μήνα υπήρχε μόνο το γάλα στη διατροφή μας. Τώρα τέρμα οι αποστειρώσεις και λέμε ναι στα πολλά τραγουδάκια για να μας βοηθούν να μάθουμε τη διαδικασία κατάποσης! 
  • Πάρκο και παιχνίδι: είτε εξατομικευμένα είτε με παρέα δίπλα της, απολαμβάνει την παραμονή της στο πάρκο αρκεί να έχει παιχνίδια να εξερευνήσει!
  • Απόλαυση βόλτας στους εξωτερικούς χώρους: προτιμά να μένει όσο περισσότερη ώρα μπορεί ξύπνια ώστε να επεξεργάζεται οτιδήποτε φτάνει στην αντίληψή της. 
  • Φουσκωμένα ούλα: πόνος και παράπονα με αυξημένη την ανάγκη για αγκαλιές, κυρίως κατά τις απογευματινές και βραδινές ώρες
  • Άρχισε να κάθεται στον πωπό της στηριζόμενη με τα χέρια της από το πάρκο
  • Ενδυνάμωση κορμιού όρθια και στον πωπό της υποβασταζόμενη 
  • Ο ύπνος στο λίκνο άρχισε να γίνεται επικίνδυνος προς το τέλος του 5ου μήνα, καθώς άρχισαν οι σβούρες γύρω γύρω και οι αλλαγές θέσεων σώματος καθόλη τη διάρκεια του ύπνου. κατά τη διάρκεια της ημέρας προτιμήθηκε να κοιμάται στην κούνια της ώστε να αρχίσει σταδιακά και ομαλά η μετάβαση από το λίκνο εκεί.

6ος μήνας

  • Ύπνος στο κρεβάτι της σε διαφορετικό δωμάτιο από τους γονείς ώστε να παραμένει περισσότερο ασφαλής. Η κούνια της στολίστηκε από πολλά χαρούμενα και ιδιαίτερα μαξιλάρια ώστε να της φτιάχνουν τη διάθεση εφόσον είχε ήδη παρατηρηθεί ότι της αρέσουν τα χρώματα. Επίσης στο προσκέφαλο της τοποθετήθηκε μαξιλάρι με σχήμα κοτσίδας ώστε να της παρέχει την αίσθηση ασφάλειας  – φωλίτσας που της παρείχε έως τότε το μικρότερο κρεβατάκι της, δηλαδή το λίκνο.
  • Αυξήθηκε η γκρίνια από την ενόχληση των δοντιών, κυρίως κατά τις βραδινές ώρες με συνοδά ξυπνήματα κατά τη διάρκεια του βραδινού ύπνου.
  • Παιχνίδι μόνη της στο πάρκο αλλά και περισσότερη έκφραση ανάγκης για παρέα
  • Αλεσμένες στερεές τροφές  – δυσκολία στη διαχείριση: το μικρό της στομαχάκι έπρεπε να συνηθίσει τη νέα διαδικασία πέψης , και η λειτουργία του εντέρου έγινε επίσης διαφορετική. Έτσι η δυσκολία στο τάισμα με το κουταλάκι ήταν έντονη, αλλά η επιμονή και η υπομονή καθώς και η χρήση παραμυθιών και τραγουδιών έφερε αποτέλεσμα! Προσωπικά προσπάθησα να αποφύγω την χρήση τεχνολογίας για τα τραγούδια ή για το συνδυασμό εικόνας και ήχου, καθώς θεώρησα καλύτερο το να κεντρίσω το ενδιαφέρον της μικρής μέσω της δικής μου φωνής και αυτή η συνήθεια μας έγινε λατρεία! 
  • Άρχισε να στέκεται όρθια και να στέκεται μόνη της σε θέση λωτού χωρίς να υποβαστάζεται 
  • Βγήκαν τα δύο πρώτα μας δόντια! Ένα μικρό λαγουδάκι υπάρχει ανάμεσά μας και έχει πολύ πλάκα όταν προσπαθεί να καταλάβει τι είναι αυτό που ακουμπάει με τη γλώσσα της. Αυξήθηκε η σιελόρροια εξαιτίας της ανάπτυξης των δοντιών.
  • Καλύτερη βλεμματική επαφή, πιο σταθερή, πιο κεντραρισμένη σε κάθε πρόσωπο που της απηύθυνε το λόγο.
  • Άγγιγμα σκύλου / κατοικιδίου: αύξηση του αισθήματος της περιέργειας , καλλιέργεια της συναισθηματικής νοημοσύνης, έκφραση με χαμόγελο όσο πιο τακτικά άρχισε να τον συναντά και να τον αγγίζει.

Πηγή Εικόνας: Pixabay.com

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΕΦΗΒΩΝ By ΕΦΗ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 0 Comments

Έξι Μηνών και Μίας Ημέρας

Μεγάλωσες… Μα πώς μεγάλωσες τόσο σύντομα? Αφού οι τρεις πρώτοι μήνες της ζωής σου έμοιαζαν ατελείωτοι, ξαφνικά οι επόμενοι τρεις κύλισαν σαν νεράκι… Κι ήρθε η μέρα να κοιμηθείς μόνη σου στο κρεβατάκι σου… Όχι γιατί δεν σε θέλω δίπλα μου στο λίκνο σου, μα γιατί έγινες πια μια θηλυκή ταρζάν και δεν κάθεσαι ποτέ ήσυχη μέσα σε αυτό. Οπότε… είσαι ένας κινούμενος κίνδυνος να πέσεις εφόσον πλέον πιάνεσαι από τις άκρες και σηκώνεσαι όρθια. Βλέπεις βιάζεσαι να περπατήσεις… Κατά συνέπεια ήρθε η ώρα να λάβει κανείς τα μέτρα του, και εντελώς συμβολικά αποφάσισα να είναι αυτή η ημέρα. Δεν ήταν μια εύκολη απόφαση για εμένα. Εδώ και μισό μήνα προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου να το προσπαθήσω. Σε έβαζα να κοιμηθείς αλλά και να παίξεις στην κούνια σου κατά τη διάρκεια της ημέρας ώστε να συνηθίσεις, αλλά και προσπαθούσα να καταλαγιάζω τις ανησυχίες μου καταλαβαίνοντας ότι είναι μόνο δικές μου. 

Βάλαμε λοιπόν μουσικούλα στο φωτιστικό που λαμπηρίζει πάνω από το προσκέφαλό σου στην κούνια και σου αρέσει βλέπεις τα μικρά λούτρινα κουκλάκια που κινούνται γύρω γύρω, σε άφησα να παίξεις με τα διακοσμητικά μαξιλάρια σου που τόσο σου αρέσει να πιάνεσαι για να σηκωθείς καθώς είναι δεμένα για λόγους προστασίας, σου άφησα και ένα χαμηλό φωτάκι ανοιχτό, κράτησες το σεντονάκι με το χεράκι σου, και άρχισα να σου λέω ένα παραμυθάκι χαμηλόφωνα μέχρι να νανουριστείς πλήρως. Στην αρχή ήθελες να παίξεις, να τριγυρίσεις, να κρυφτείς μέσα στα μαξιλάρια. Και μετά πάλι από την αρχή και πάλι από την αρχή. Είχα την αίσθηση ότι ήθελες να βεβαιωθείς ότι είμαι εκεί. Μέχρι που σε φίλησα στο μέτωπο, σου είπα για άλλη μια φορά το πόσο σε αγαπάω, τριγύρησες για λίγο ακόμα ανοίγοντας και κλείνοντας επαναλαμβανόμενα τα ματάκια σου για να μη χάσεις ούτε στιγμή, κουράστηκες κι αποκοιμήθηκες… Κι εγώ έκλαψα… έκλαψα γιατί σε αφήνω πρώτο βράδυ μόνη σου και ήθελα να ξέρεις ότι θα είμαι πάντα εκεί αν τρομάξεις, αν πονέσεις από τα δοντάκια σου, αν δυσκολευτείς να αλλάξεις πλευρό κατά τον ύπνο σου.  Και τελικά εσύ δεν δυσκολεύτηκες. Ήταν ένα πολύ ήσυχο και ξεκούραστο βράδυ για σένα. Εγώ φυσικά ξύπνησα τρεις τέσσερις φορές να δω αν είσαι καλά, παρόλο που κανένας ήχος δεν έφτασε από την ενδοεπικοινωνία. Και ήρθε το πρωί και φώναξες “μαμά” – χωρίς φυσικά να ξέρεις ακόμα τι σημαίνει, και άνθισαν τα χρώματα της ημέρας… 

Συνήθως τα συναισθήματα της αγωνίας ή της ανησυχίας για το κάθε επόμενο στάδιο της εξέλιξης του κάθε παιδιού είναι δικά μας, των γονιών… Και πολλές φορές αποδεικνύεται ότι έρχεται η πραγματικότητα να μας θυμίσει ότι όλα είναι φυσιολογικά και πρέπει να προσπαθούμε να αντιμετωπίζουμε ως τέτοια κάνοντας ένα βήμα τη φορά, αυτό για το οποίο είμαστε κατά το δυνατόν πιο προετοιμασμένοι. 

Πηγή Εικόνας: pixabay.com

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ By ΕΦΗ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 0 Comments

Αγαπητό μου 2021

Αγαπητό μου 2021, 

Καλώς όρισες!

Δεν έχω ιδιαίτερα παράπονα από την χρονιά που έφυγε αν και ήταν ριζοσπαστικά διαφορετική για τη ζωή μου. Το μόνο που αληθινά μου έλειψε ήταν οι αγκαλιές με τους δικούς μου ανθρώπους – συγγενείς και φίλους, καθώς και η δυνατότητα να τους βλέπω από κοντά. Ωστόσο είμαι ευγνώμων πρώτον γιατί είμαστε υγιείς εγώ και οι δικοί μου άνθρωποι, αλλά και δεύτερον επειδή παρατήρησα ότι οι αληθινές και ουσιαστικές σχέσεις που έχω στη ζωή μου διατηρήθηκαν και ενισχύθηκαν μέσω διαφορετικών οδών επικοινωνίας. Από την άλλη μεριά, πολύς κόσμος έχασε τη ζωή του, αρρώστησε, έμεινε μόνος του, στερήθηκε τους δικούς του ανθρώπους, απέκτησε περισσότερα οικονομικά προβλήματα, είχε δυσκολία πρόσβασης στις υπηρεσίες ψυχικής και σωματικής υγείας, κατέφυγε σε μη αποτελεσματικές συμπεριφορές για να αντέξει όλα όσα του συνέβησαν.

Πέρα από όλες τις δυσκολίες, κατά την προηγούμενη χρονιά που έφερε την εσωστρέφεια στον κόσμο, πολλοί μίλησαν για επιστροφή στις αξίες μας. Συνήθως όμως οι καταστάσεις μεταφράζονται από τον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες και τις επιθυμίες του. Έτσι πολλές φορές οδηγούμαστε να χάνουμε το νόημα και να αντιμετωπίζουμε διάφορες περιστάσεις εγωκεντρικά. Έχουμε μάθει να εναντιωνόμαστε στους κανόνες. Έχουμε μάθει να κρίνουμε εύκολα. Έχουμε μάθει να προσβάλλουμε τον απέναντι για όσα δεν μας αρέσουν σε εκείνον. Απεναντίας δεν μας αρέσει να μας κρίνουν εύκολα, αλλά ούτε φυσικά και να μας προσβάλλουν κατά τον ίδιο τρόπο. Έχουμε μάθει να δίνουμε και αν δεν λάβουμε ό,τι δώσαμε θυμώνουμε και παραπονιόμαστε. Έχουμε μάθει να προσπαθούμε να παραβιάζουμε τα όρια του άλλου χωρίς καν να παρατηρούμε αν πράττουμε με αυτό τον τρόπο. Δεν έχουμε μάθει να αγαπάμε με όλη μας τη δύναμη. Δεν έχουμε μάθει να εκτιμάμε την ψυχική και σωματική μας υγεία.

Αγαπητό μου 2021, αν επιθυμείς να μας φέρεις κάποια δώρα, τότε εγώ επιθυμώ υγεία: ψυχική και σωματική, καθώς δεν είναι δεδομένες. Επιπλέον, αφήνω μια υπενθυμιστική και βασική λίστα που θα ήταν καλό να την μοιράσεις σαν αστερόσκονη σε όλους μας: 

Αυτοσεβασμός: σημαίνει εκτίμηση προς τον εαυτό, και κατακτιέται μέσω του να με φροντίζω, να σέβομαι τις ανάγκες μου, να ανταποκρίνομαι στις υποχρεώσεις μου, να βασίζομαι πρώτα στον εαυτό μου και μετά σε όσους με περιβάλλουν, να φέρομαι με αξιοπρέπεια πρώτα προς τον εαυτό μου και έπειτα προς τους άλλους. Δεν πρέπει να μπερδεύεται με την εγωπάθεια, τον εγωκεντρισμό και τον ναρκισσισμό. 

Γέλιο: είναι η πηγή της ζωής και το χρειαζόμαστε σε αφθονία. Πρόκειται για την αυθόρμητη, πηγαία έκφραση χαράς και δεν πρέπει να συγχέεται με το ψεύτικο γέλιο που αποτελεί την άμυνα ή το προσωπείο κάποιου.

Αυθεντικότητα: πρόκειται για την αληθινή, πραγματική παρουσίαση του εαυτού μας, δηλαδή με όλα τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας μας  – θετικά και αρνητικά. Δεν πρέπει να συγχέεται με τα χαρακτηριστικά που θα επιθυμούσε κάποιος να έχει οπότε τα προβάλει έντονα επιδεικνύοντας τα.

Σεβασμός: σημαίνει εκτίμηση και συμμόρφωση στα όρια που θέτει κάποιος είτε προς τον εαυτό του είτε προς τα όρια των άλλων. Δεν είναι ωφέλιμο να αναμένεται μονόπλευρα. Ο σεβασμός του εαυτού χτίζεται μέσω ποικίλων τρόπων αυτοφροντίδας. Εάν δεν μάθουμε να σεβόμαστε τον εαυτό μας είναι δύσκολο να καταφέρουμε να σεβόμαστε τους άλλους.

Αγάπη: τη χρειαζόμαστε στη ζωή μας ανιδιοτελή, πραγματική, αστείρευτη. Αληθινή αγάπη δεν υπάρχει όταν παρέχεται υπό προϋποθέσεις ή όταν αναμένονται ανταλλάγματα. 

Ευγνωμοσύνη: σημαίνει να εκτιμώ όσα έχω ανά ημέρα, ανά στιγμή, να αναγνωρίζω την αξία τους και το τι μου προσδίδουν στη ζωή μου. Να αρκούμαι σε αυτά. Να παίρνω χαρά από αυτά. Από τα μικρά, τα ανιδιοτελή, τα απλά, τα απλοϊκά, αυτά που καθημερινά μπορώ να έχω ή να κάνω και συνήθως τα προσπερνώ ως δεδομένα. Να ευχαριστώ για τους ανθρώπους που είναι εκεί για μένα. Μια χρωματιστή κούπα που μου φτιάχνει τη μέρα είναι μια χρωματιστή κούπα που μου φτιάχνει τη μέρα, και ένας άνθρωπος που όταν τον ακούω με κάνει να χαμογελάω είναι ένας άνθρωπος που όταν τον ακούω με κάνει να χαμογελάω.

Αυτογνωσία: σημαίνει να προσπαθώ να γνωρίσω τον εαυτό μου με τα προτερήματα και τα μειονεκτήματα μου σε μια αέναη διαδικασία, όντας σε ετοιμότητα να με παρουσιάζω αυθεντικά. Όποιος έχει τη δύναμη ψυχής να βελτιώνεται ως άνθρωπος, είναι ωφέλιμο να αναζητά στη ζωή του τέτοια μονοπάτια ανεξαρτήτως δύσκολων ή εύκολων ετών που πέρασαν ή θα ξανάρθουν.

Ζήστε το σήμερα γιατί οι λεπτομέρειές του κάνουν τη διαφορά για το αύριο που θα έρθει. Χτίστε την ημέρα σας ώστε να αυξάνεται το κίνητρο σας για την αναζήτηση και κατάκτηση νέων στόχων στη ζωή σας. Φροντίστε τον εαυτό σας, αναζητήστε την επαφή με τους δικούς σας ανθρώπους και αυξήστε όποια δραστηριότητα ή συνήθεια σας κάνει να χαμογελάτε συχνότερα! Να ευγνωμονείτε για όσα έχετε γιατί δεν είναι δεδομένα για όλους. Παρουσιαστείτε με αυτοπεποίθηση! Γελάστε με την ψυχή σας όταν έρχονται οι ευκαιρίες. Δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές. Η ζωή είναι εδώ. Αγκαλιάστε την με τα όλα της! 

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ By ΕΦΗ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 0 Comments

Αγάπη προς τον Εαυτό Σημαίνει

  • Να με περιποιούμαι / φροντίζω τόσο ως προς τη σωματική όσο και ως προς την ψυχική μου υγεία καθημερινά
  • Να κανω ευχάριστα πράγματα για τον εαυτό μου με πρωτοβουλία δική μου
  • Να θέτω βραχυπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους δικούς μου
  • Να χτίσω το όραμά μου για τη ζωή μου, κι ας μην καταφέρω να πετύχω όλα όσα θα σκεφτώ μέχρι τα βαθειά μου γεράματα
  • Να μου επιτρέπω να ονειρεύομαι
  • Να μάθω να χτίζω φιλίες, καθώς κανείς δεν νιώθει πλήρης αν ζει μόνος του
  • Να μου επιτρέψω να ζω συντροφικά 
  • Να μου επιτρέπω να μοιράζομαι τα συναισθήματά μου με ειλικρίνεια 
  • Να διεκδικώ από τους άλλους όσα αντιλαμβάνομαι ότι μπορούν να με κάνουν περισσότερο χαρούμενο 
  • Να ζητάω αυτό που επιθυμώ
  • Να αρνούμαι να κάνω όσα δεν θέλω
  • Να χτίζω την ποιότητα της ζωής μου πολύπλευρα
  • Να αναρωτιέμαι τακτικά τι αν άλλαζα στη ζωή μου θα ένιωθα ότι τη ζω όπως επιθυμώ σε γενικές γραμμές
  • Να προσπαθώ να ισορροπώ τα “θέλω” με τα “πρέπει”
  • Να φροντίζω το σώμα μου μέσω του τρόπου που τρέφομαι, του τρόπου που γυμνάζομαι ή κινούμαι
  • Να φροντίζω να ξεκουράζομαι
  • Να φροντίζω να κάνω ετήσιους ελέγχους στην υγεία μου και να λαμβάνω τα συνταγογραφημένα ή μη φάρμακα όταν τα συστήνει ένας γιατρός
  • Να αποφεύγω τις ψυχοδραστικές ουσίες ειδικά εφόσον εκείνες αποτελούν πηγή εξάρτησης για εμένα ή πηγή ψευδούς ρύθμισης άλλων συναισθημάτων
  • Να βρίσκω τα κίνητρά μου να συνεχίζω να προχωρώ και να πορεύομαι στην καθημερινότητά μου, ακόμα κι αν υπάρχουν έντονες δυσάρεστες καταστάσεις που διαχειρίζομαι σε κάποια χρονική περίοδο
  • Να με επιβραβεύω για ο,τιδήποτε προσπαθώ ενώ δυσκολεύομαι, και να ευγνωμονώ για όσα έχω 

 

Πηγή Εικόνας: pixabay.com

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ By ΕΦΗ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 0 Comments

Η Ανθρώπινη Καλοσύνη Και Η Ανθρώπινη Κακία

Ποικίλες μελέτες της ανθρώπινης συμπεριφοράς συγκλίνουν στο γεγονός ότι η ανθρώπινη συμπεριφορά είναι μαθημένη και εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από ποικίλους παράγοντες όπως η οικογένεια στην οποία μεγαλώνει το άτομο, οι γενετικές του καταβολές, η προσωπικότητά του όπως αυτή διαμορφώνεται στα πρώτα χρόνια της ζωής του, ο κοινωνικός του περίγυρος, καθώς και τα στρεσσογόνα γεγονότα που ενδέχεται να του συμβούν. 

Κατά αυτό τον τρόπο υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που χτίζουν σταδιακά την υγιή εικόνα του εαυτού τους, αποκτούν αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση, καθώς και βασικές αξίες στη ζωή τους όπως είναι ο σεβασμός. Αυτοί οι άνθρωποι τείνουν να έχουν περισσότερες θετικές σκέψεις τόσο για τους εαυτούς τους όσο και για τον περίγυρό τους, προβάλουν την καλοσύνη τους είτε με τα λόγια τους είτε με τις πράξεις τους, γίνονται δοτικοί, και προσπαθούν να νοηματοδοτούν τις συμπεριφορές που δεν τους αρέσουν χωρίς απαραίτητα αυτό να σημαίνει ότι δεν πληγώνονται. 

Κατά αντίθεση, υπάρχουν και οι άνθρωποι που στο λόγο τους και στη συμπεριφορά τους υπερέχει η υποτίμηση, η προσβολή, η επίκριση των άλλων. Αυτοί οι άνθρωποι τυγχάνει να έχουν χαμηλότερα επίπεδα αυτοεκτίμησης με αποτέλεσμα να έχουν την τάση να επιτίθενται κάθε φορά που απειλείται το “εγώ” τους. Συγκεκριμένα, προβάλλουν αυτά τα χαρακτηριστικά στο λόγο και στη συμπεριφορά τους, όχι απαραίτητα επειδή ο χαρακτήρας ενός συνομιλητή τους είναι εξίσου επιθετικά διακείμενος, αλλά κυρίως επειδή οι ίδιοι δεν νιώθουν όμορφα με τον εαυτό τους την εκάστοτε χρονική στιγμή. Σε αυτή την περίπτωση υπερέχει το συναίσθημα της ανασφάλειας το οποίο υποκινεί τη συμπεριφορά. Μερικές φορές είναι οι ίδιοι άνθρωποι που ζητούν ή αναμένουν με βεβαιότητα ανταλλάγματα όταν προβαίνουν σε πράξεις καλοσύνης.

Φυσικά, δεν διχοτομούνται όλοι οι άνθρωποι σε δύο κατηγορίες, αλλά και δεν υπάρχει κανένας που να μην έχει τις δικές του ανασφάλειες. Το ζητούμενο είναι ο τρόπος που ο καθένας μαθαίνει και προσπαθεί να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του ώστε να καταφέρνει να “χτίζει” και το σύνολο της ζωής του αντιστοίχως όπως ο ίδιος επιθυμεί. Ο κάθε άνθρωπος έχει τη δύναμη να γνωρίσει τον εαυτό του. Έχει τη δύναμη να αντιληφθεί, να κατανοήσει και να προσπαθήσει να τροποποιήσει τις συμπεριφορές που δεν του αρέσουν στον εαυτό του. Η αρχή και το τέλος αυτού του συνεχούς είναι μια αέναος διαδικασία που ονομάζεται αυτοεπίγνωση. Πρόκειται για μια διαδικασία που κατακτιέται με ψυχικό κόπο, υπομονή, επιμονή και θεραπευτική βοήθεια για όσους πραγματικά δυσκολεύονται να κατανοήσουν ή να διαχειριστούν με εναλλακτικούς τρόπους ορισμένες βαθειά ριζωμένες μη αποτελεσματικές τους συμπεριφορές. 

Πηγή Εικόνας: pixabay.com

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΕΦΗΒΩΝ By ΕΦΗ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 0 Comments

Ο Τρίτος Μήνας Της Ζωής Σου

Κι όμως είναι γεγονός! Ο τρίτος μήνας για τον οποίο διάφοροι γονείς αναφέρουν ότι γίνεται καλύτερη η καθημερινότητα με ένα βρέφος, έφτασε και για την μικρούλα της ζωής μας! 

Και ήρθαν τα παιχνίδια, και τα χαμόγελα! Άρχισε να κοιτά τον καθρέφτη και να αναγνωρίζει ότι υπάρχει ένα μωράκι εκεί μέσα, κι ας μην ήξερε ακόμη ότι βλέπει τον εαυτό της. Άρχισε να παίζει με κουδουνίστρες πολύχρωμες και να περιεργάζεται με το βλέμμα και τα μικροσκοπικά χεράκια της διάφορα πολύχρωμα παιχνίδια. Άρχισε να κάθεται λίγο περισσότερη ώρα στο ριλάξ ακούγοντας μουσική. Άρχισε να έχει καλύτερη βλεμματική επαφή. Και ξεκίνησαν δειλά δειλά και οι βόλτες με το καρότσι, στην αρχή για μισή ώρα και σταδιακά για περισσότερη. 

Η πιπίλα άρχισε μετά από επιμονή να γίνεται βοηθητική για το νανούρισμα πριν τον ύπνο. Ακόμη πριν τον ύπνο συνέχισε να υπάρχει μια ρουτίνα: διάβασμα παραμυθιού με τη μαμά στο κρεβάτι με πολύχρωμες εικόνες που τραβούν την προσοχή, χαμηλός φωτισμός στο δωμάτιο όπου γινόταν το μπάνιο, φωτάκια στα διακοσμητικά στους τοίχους, μουσική για βρέφη και χλιαρό νεράκι. Μετά το μπάνιο ακολουθούσε χαλαρωτικό μασάζ καθώς και λίγες αγκαλίτσες χορευτικές. Και η ώρα για ύπνο φτάνει! Γαλατάκι, αγκαλίτσα στη θέση ηρεμίας κοντά στο στήθος της μαμάς ώστε το παιδάκι να ακούει την καρδιά της, νανουρίσματα και νάνι! Φυσικά ο τρίτος μήνας δεν πέρασε χωρίς κλάματα και γκρίνιες αλλά ούτε και χωρίς αϋπνίες. Ωστόσο τα ωράρια του ύπνου άρχισαν να βελτιώνονται ελαφρώς τη νύχτα, ενώ την ημέρα το μικρό αστεράκι έμενε σχεδόν όλη την ώρα ξύπνιο και ήθελε παιχνίδια. 

Η εξάντληση με τη χαρά εναλλάσσονται ταχύτατα και συχνότατα σε αυτούς τους πρώτους μήνες για τους νέους γονείς, αλλά πάντα υπερισχύει η χαρά όταν οι γονείς είναι συνειδητοποιημένοι για την επιθυμία τους να αποκτήσουν παιδί. Η επίγνωση της απόκτησης ενός νέου μέλους στην οικογένεια είναι απαραίτητη και άκρως σημαντική. Ένα π[αιδί δεν είναι παιχνίδι. Οι ισορροπίες της καθημερινότητας ανατρέπονται, οι συνήθειες αλλάζουν, το πρόγραμμα ζωής τροποποιείται, οι προτεραιότητες αναθεωρούνται, η σχέση του ζευγαριού τίθεται στις βάσεις του ώστε να λάβει προτεραιότητα η φροντίδα του παιδιού τουλάχιστον για τους πρώτους μήνες της ζωής του.

Ένα από τα πολλά μαθήματα που μου δίδαξε το παιδί μου αυτούς τους τρεις μήνες είναι το εξής: Αν επιθυμώ να βάλω ένα “πρόγραμμα” στην καθημερινότητά μου μαζί του είναι καλό να ακολουθώ μια ρουτίνα όσο αυτό είναι εφικτό. Αν επιθυμώ να μάθει κάποιες συμπεριφορές, όπως για παράδειγμα να κάθεται και λίγο μόνη της με τα παιχνίδια της, είναι καλό να επιμένω με προσπάθεια ξανά και ξανά και ξανά να κάθεται από λίγο το πρωί και το απόγευμα με τα παιχνίδια της μόνη της. Η συμπεριφορά βασίζεται στους κανόνες της μάθησης. Σίγουρα το κάθε παιδί έχει το χαρακτήρα του με βάση το γενετικό του υλικό, αλλά τα πρώτα έξι χρόνια της ζωής του είναι απόλυτα σημαντικά για τον χαρακτήρα που θα διαμορφώσει αργότερα. Ο κάθε γονιός έχει δικαίωμα να μεγαλώσει το παιδί του όπως επιθυμεί και όπως αντέχει ο ίδιος και όχι όπως θα του υποδείξει οποιοσδήποτε.

* Το κάθε παιδί είναι μοναδικό και το κάθε ζευγάρι γονέων φέρει μαζί του τη δική του ιστορία και τις δικές του δυνάμεις, φοβίες, ανησυχίες, ανασφάλειες και επιθυμίες. Η περιγραφή της ανάπτυξης ενός βρέφους δεν αποτελεί απαραίτητα παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους νέους γονείς, παρά ένα παράδειγμα προς δύναμη, θάρρος, επιμονή και υπομονή! 

* Οι συμβουλές αναφέρονται σε μαμάδες που ήταν προετοιμασμένες συνειδητά ότι επιθυμούν να αποκτήσουν οικογένεια, και που η κατάσταση της ψυχικής ή της σωματικής τους υγείας τους επιτρέπει να προσπαθήσουν να υιοθετήσουν κάποιες εναλλακτικές συμπεριφορές προσέγγισης του παιδιού τους.

* Δεν αποτελώ την τέλεια μητέρα, καθώς αυτή δεν υπάρχει. Είναι σίγουρο όμως ότι κάνω και θα κάνω το καλύτερο που μπορώ με δεδομένες τις εκάστοτε συνθήκες της ζωής μου, προσπαθώντας να ισορροπώ ανάμεσα στις γνώσεις του επαγγλέματος αλλά και στο μητρικό ένστικτο και τις μητρικές ανάγκες και επιθυμίες. Και θα περιμένω… Θα περιμένω για τη σκληρή κριτική αξιολόγησης από το παιδί μου όταν εκείνο μεγαλώσει αρκετά και αποκτήσει εμπειρίες και κριτική σκέψη. 

Πηγή Εικόνας: pixabay.com

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΕΦΗΒΩΝ By ΕΦΗ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 0 Comments

Ο Δεύτερος Μήνας της Ζωής σου

Ένα βρέφος είναι ένα βρέφος, μια μικρή νέα ζωούλα που έρχεται να γίνει πρωταγωνιστής σε μια οικογένεια, να ταράξει τις ισορροπίες της μέχρι αυτές να ξαναβρεθούν. Έρχεται και ενώνονται δύο προηγούμενα συστήματα οικογένειας – αυτή από την οποία προέρχεται η μητέρα και αυτή από την οποία προέρχεται ο πατέρας, σε μία νέα – αυτή που δημιούργησε και επιθυμεί να αναπτύξει το ίδιο το ζευγάρι. 

Ο δεύτερος μήνας της ζωής σου έφερε κωλικούς, και νεογνική ακμή. Έφερε κλάμα και συνέχιση της αϋπνίας. Έφερε ζεστές πετσέτες στην κοιλίτσα σου και αγκαλιές δέρμα με δέρμα με την κοιλιά της μαμάς ώστε να ηρεμείς για λίγο. Έφερε ανησυχίες αν αναπτύσσεσαι και μεγαλώνεις φυσιολογικά. Έφερε την ανάγκη να πιεις και γάλα πέραν του μητρικού. ΄Έφερε την αγωνία αν αυτό το γάλα σε καλύπτει. Έφερε συχνά το ερώτημα μήπως κάνω κάτι λάθος. Μα όλα αυτά ήταν φυσιολογικά, και ευγνωμονώ για τον παιδίατρό μας που ήταν εκεί να μας απαντά σε κάθε ερώτημα απλό ή σοβαρό. Ήταν φυσιολογικό ακόμα και το δικό μου κλάμα, καθώς οι ορμόνες έπαιζαν το τρενάκι του τρόμου και αυτό το παιχνίδι σε συνδυασμό με τη συνέχιση της αϋπνίας και τον παράλληλο αναγκαστικό εγκλεισμό λόγω της πανδημίας, και την αναγκαστική απουσία βοήθειας ή παρέας, έφερνε την πλήρη εξάντληση αρκετές φορές. Δεν υπήρχε χρόνος να μιλήσω στο τηλέφωνο, πάλευα να βρω ένα τρίλεπτο να κάνω ένα μπάνιο. Γιατί? Μα γιατί ήσουν ξύπνια σχεδόν όλη την ημέρα. Η ρουτίνα της καθημερινότητας επαναλαμβανόταν. Μα άρχισες να μας χαμογελάς! Και άρχισα να παρατηρώ ότι τα ακούς τα τραγουδάκια και αλλάζει η έκφρασή σου όταν σου τραγουδάω. Στα παραμυθάκια καθόσουν ακίνητη και ήρεμη, γι αυτό τα διαβάζαμε λίγο πριν το βραδινό σου γεύμα. Και τα ακόμα καλύτερα νέα: άρχισα να σου δίνω παιχνιδάκια να κρατάς, ένα απαλό πολύχρωμο λαγουδάκι που έγινε ο πρώτος σου φίλος, κάποιες λούτρινες κουδουνίστρες που αγκάλιαζες χωρίς να ξέρεις τι είναι αλλά έδειχνες να σου αρέσει ο ήχος τους, και άρχισες να αντιλαμβάνεσαι την αφή, την υφή, τα χρώματα. Και επέμεινα με το ριλάξ, στο οποίο άρχισες να κάθεσαι με μουσική για δέκα λεπτά με ένα τέταρτο. Κι επέμεινα και ως προς τον ύπνο καθώς ήδη είχες αρχίσει μέσα στη μέρα να μαθαίνεις να κάθεσαι για λίγο στην αγκαλιά μου και μετά να σε παίρνει ο ύπνος στο λίκνο σου ή στον καναπέ όταν ερχόταν εκείνη η ώρα. Ένιωθα περήφανη που μέσα από την εξάντληση έβλεπα μικρούς μικρούς στόχους να αρχίζουμε να τους κατακτάμε. 

Στο τέλος ο δεύτερος μήνας έφερε το πρώτο σου εμβόλιο! Πιστεύω ότι ο μπαμπάς σου έκλαψε περισσότερο από εσένα μέσα του! Εγώ σαν μαμά ευτυχώς υπήρξα πιο ψύχραιμη, παρόλο που δεν σημαίνει ότι θα είμαι πάντα έτσι. Άλλωστε κάποιος χρειαζόταν να μπορεί να σε ηρεμήσει, και να κρατήσει και αυτές τις ισορροπίες που όλοι αναζητούν. 

  • Η ευγνωμοσύνη την οποία αναφέρω σε αρκετά άρθρα απευθύνεται σε ανθρώπους ή καταστάσεις που δεν θεωρώ δεδομένες στη ζωή μας. Κανείς δεν είναι δεδομένα υποχρεωμένος να φέρεται ανθρώπινα, με ζεστασιά, με επιστημονικότητα, με ανθρωπιά. Όταν λοιπόν υπάρχουν τέτοιες “καλές” συγκυρίες στη ζωή μας είναι οφέλιμο να μην ξεχνάμε ότι δεν θα ήταν και δεδομένο ότι θα μας τύχαιναν. 
  • Οι αγκαλιές στα βρέφη δεν αποφεύγονται. Αντιθέτως χρειάζεται να είναι αμέτρητες! Ο λόγος που αναφέρονται κυρίως οι στιγμές που η αγκαλιά εναλάσσεται με την απομάκρυνση από αυτήν αφορά κάποια στάδια εκμάθησης ορισμένων συμπεριφορών ανεξαρτησίας στα παιδιά. Όπως είναι φυσιολογικό, τέτοιου είδους διαδικασίες είναι εφαρμόσιμες μόνο εάν οι γονείς επιθυμούν να μεγαλώσουν με τέτοιο τρόπο τα παιδιά τους, και φυσικά εφόσον το επιτρέπουν τα ψυχικά τους αποθέματα.
  • Οι συμβουλές αναφέρονται σε μαμάδες που ήταν προετοιμασμένες συνειδητά ότι επιθυμούν να αποκτήσουν οικογένεια, και που η κατάσταση της ψυχικής ή της σωματικής τους υγείας τους επιτρέπει να προσπαθήσουν να υιοθετήσουν κάποιες εναλλακτικές συμπεριφορές προσέγγισης του παιδιού τους.

* Δεν αποτελώ την τέλεια μητέρα, καθώς αυτή δεν υπάρχει. Είναι σίγουρο όμως ότι κάνω και θα κάνω το καλύτερο που μπορώ με δεδομένες τις εκάστοτε συνθήκες της ζωής μου, προσπαθώντας να ισορροπώ ανάμεσα στις γνώσεις του επαγγλέματος αλλά και στο μητρικό ένστικτο και τις μητρικές ανάγκες και επιθυμίες. Και θα περιμένω… Θα περιμένω για τη σκληρή κριτική αξιολόγησης από το παιδί μου όταν εκείνο μεγαλώσει αρκετά και αποκτήσει εμπειρίες και κριτική σκέψη. 

Πηγή Εικόνας: pixabay.com