8 Λεπτά
Τί είναι ?
Η δύναμη ?
Όταν μένεις στα γνωστά ή όταν περιμένεις τα άγνωστα?
Όταν δοκιμάζεις το νέο , ή όταν δοκιμάζεσαι από το παλιό?
Όταν αντέχεις τους άλλους , ή όταν αντέχεσαι μόνος σου ?
Όταν συγκρατείς τα ντεσιμπέλ της φωνής σου , ή όταν δεν συγκρατείς
τα δάκρυα των ματιών σου?
Όταν διώκεις ενόχους , ή όταν διώκεσαι ως αθώος ?
Όταν υποφέρεις το βάρος του κακού , ή όταν καταφέρεσαι εις βάρος του ?
Βάρος?
Τί είναι βάρος ?
Είναι η συναλλαγματική της απώλειας .
Μόνο όταν χάσεις κάτι , μαθαίνεις τί ζύγιζε .
Ένας λυπημένος άνθρωπος βλέπει ένα ποτήρι , με το νερό ως την μέση .
Να προσπαθήσουμε να τον πείσουμε ότι είναι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο ,
ή να του θυμίσουμε απλά την άγρια ομορφιά του να διψάς ?
Σωστότερο ?
Τί είναι ?
Ένας παίκτης . Άλλη μια νίκη ? Ή να τον μάθουμε , επιτέλους , να παίζει σωστά ?
Ένας επιτυχημένος . Ο πλούτος , ή η αποδοχή ? Η μόρφωση ή η αναγνωρισιμότητα ?
Τί είναι επιτυχία ?
Ένα παιδάκι έχει 10 παιχνίδια . Σημαντικότερο ?
Τί είναι ?
Να τού πάρουμε το 11ο , ή να τού αφιερώσουμε χρόνο για να μάθει να παίζει με τα 10 ήδη υπάρχοντα ?
Η κρίση ?
Τί είναι ?
Κρίση είναι μια ωραία ελληνική λέξη που σημαίνει απόφαση .
Ωραίος ?
Τί είναι ?
Ωραίος είναι αυτός που είναι στην ώρα του .
Ωραίος είναι ο συνεπής .
Ωραία είναι η συνέπεια και , μάλιστα , εξ ορισμού .
Τί είναι ?
Κόμπο στο λαιμό τον λένε – το ξέρω ,
αλλά δεν είναι .
Κλείσε τα ματια σου ,
δεν είναι κόμπος , σού λέω !
Τί είναι ?
Ακόμα ?
Άσχημος ?
Τί είναι ?
Άσχημος είναι το στερητικό α και το σχήμα , σε μια λέξη .
Άσχημος σημαίνει
απουσία σχήματος .
Ανύπαρκτη σημασιολογικά λέξη για ανθρώπους .
Όλοι οι άνθρωποι έχουν κάποιο σχήμα .
Δεν υπάρχουν άσχημοι άνθρωποι !
Και η επιτυχία ? Τί είναι λοιπόν η επιτυχία ?
Ένας επιτυχημένος. Μόνο ένας είναι . Ο συμφιλιωμένος . Αυτός που ήρθε σε κατανόηση . Αυτός που έμαθε γιατί βασανίζονται τόσο οι άνθρωποι . Και όταν το έμαθε , επιζήτησε την αυτοεξόντωση , για να γλιτώσει από τον ετεροαφανισμό . Και σώθηκε . Γελώντας , Γέλασε πολύ με τους ανθρώπους , κάνοντας την αρχή με τον ίδιο του τον εαυτό . Αυτός είναι ο επιτυχημένος . Αυτός που παίρνει στα σοβαρά την ζωή , όχι την ζωή του . Αυτός που γέλασε για την ψυχή του , όχι με την ψυχή του , και την έσωσε .
Η ευτυχία ?
Τί είναι ?
Είναι το ευ και η τύχη . Είναι η καλή τύχη .
Είτε εύχεσαι σε έναν άνθρωπο να είναι ευτυχισμένος , είτε τού εύχεσαι «καλή τύχη» , είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα .
Μια σκέψη ?
Τί είναι ?
Αν ο σκηνοθέτης της ζωής είναι η τυχαιότητα , μια σκέψη , τί είναι ? Ο σεναριογράφος ? Ο πρωταγωνιστής ? Ο κομπάρσος ? Τίποτα απ’ όλα αυτά . Μια σκέψη είναι ο αμήχανος από μηχανής θεός , είναι αυτή που γυρίζει την κάμερα στην αθέατη , αλλά υπαρκτή , γωνία .
Η κατοχή ? Η αντοχή ? Η υπεροχή ? Η αποχή ?
Γιατί τόσες ερωτήσεις ? Δεν είσαι γενναίος να απαντήσεις μόνος σου ?
Τί είναι γενναιότητα ?
Να δυναμώνεις μια αιρετική σκέψη , ή να την σωπαίνεις ? Να τιμάς το μέτρο της ανθρώπινής σου φύσης , ή να μετράς το τίμημά της?
Η ανθρώπινη φύση ?
Τί είναι ?
Είναι αυτή που μπορεί να αντέξει τα πάντα : πείνες , διωγμούς , αδικίες , ξεριζωμούς , συκοφαντίες, εθνοκαθάρσεις , διαπομπεύσεις , κρεματόρια , φυλακές , τα πάντα .
Η ανθρώπινη φύση μπορεί να τα αντέξει όλα .
Όλα , εκτός από ένα : να της γυρίσεις την πλάτη .
Πορεία ζωής?
Τί είναι ?
Πώς φαίνονται τα χιλιόμετρα που έχεις γράψει ? Οι ιμάντες που έχεις αλλάξει ?
Όταν δίνεις τις απαντήσεις ή όταν θέτεις τα ερωτήματα?
Όταν ορίζεις την σιωπή σου ή όταν ορίζεσαι από τον θυμό σου ?
Και η σιωπή ?
Τί είναι ?
‘Οταν δεν μιλώ ή όταν δεν με ακούν ?
Νηπενθής ?
Τί είναι ?
Στερητικό νη και πένθος .
Αυτός που δεν δημιουργεί το πένθος ή αυτός που δεν αποδέχεται το πένθος ή αυτός που το προξενεί σε δεύτερο χρόνο , φορώντας αρχικά την μάσκα του καλοποιού ρύστη , όντας όμως ο κακοποιός ολετήρας ? To πρώτο , το δεύτερο ή το τρίτο ? Είναι η κοινωνία του 21 ου αιώνα . Είναι το δεύτερο .
Τί έχεις ?
Γιατί δεν έχεις διάθεση ? Γιατί είσαι λυπημένος ?
Σε ρωτάει τί σκέφτεσαι . Σού ζητάει να γράψεις . Δεν σε αφήνει όμως να μιλήσεις.
Στους θώρακες των ανθρώπων , η ασύρματη λειτουργία, φέρνει σιγή ασυρμάτου .
Γιατί δεν είσαι χαρούμενος ?
Δεν αποδεχόμαστε ότι , για κάθε ηδονή , αντιστοιχεί μια ακολουθούσα και απόλυτα ισοδύναμη οδύνη . Δεν αποδεχόμαστε οτι μια παλάμη μπορεί , εκτός απο το χάδι ,να προσφέρει και το χαστούκι . Δεν αποδεχόμαστε το τίμημα του δρόμου .
Και δεν βλέπουμε . Ότι το τίμημα του δρόμου είναι αστείο μπροστά στην μαγεία της ασφάλτου.
Η σκέψη ?
Τί είναι ?
Η καθισμένη , δίπλα στον οδηγό . Αυτό είναι η σκέψη. Τη νύχτα . Μια τυχαία νύχτα . Κάθε τυχαία συγκεκριμένη νύχτα . Δεν ακουμπά το τιμόνι , δεν κρατάει χάρτες . Στα σταυροδρόμια , δε λέει ούτε δεξιά , ούτε αριστερά .
Λέει μόνο , φόρα ζώνη , απόλαυσε το τοπίο , κι όταν ξημερώσει , συγχώρησε τον εαυτό σου , συνειδητοποίησε την στιγμή σου στον ήλιο . Είναι ανεπανάληπτη, νήπυστα άπιστη ,
σύντονη και σύντομη , περήφανη και περιφανής , φωταγωγημένη και φωτοδότρια και πάντα υποφωτισμένη .
Η στιγμή σου στον ήλιο .
Μια τυχαία σκέψη . Μια ζωή σαν μια στιγμή , ολόλαμπρη και κοχλάζουσα κάπου ανάμεσα στο εφήμερο «κάποτε,ξανά» και το επινύχτιο «ξανά , ποτέ » .
Δεν είναι κόμπος στον λαιμό , σού λέω !
Η μόνη περιοριστική αδυνατότητα είναι η αδυναμία για αφοβία . Ζωή σε στερητικό «Α» . Ζωή σε στερητικό «Ν» . Ζωή σε στερητικό «ΑΝ» . Ξεκόλλα από τα «ΑΝ» ! Με τα «ΑΝ» δε γράφτηκε ποτέ η Ιστορία !
Όχι . Όχι πια . Μη φοβάσαι . Αναφλέξου . Συνέχισε , και μη ρωτάς πού βγάζει ο δρόμος .
Αφού ο δρόμος είναι πανέμορφος , τί σε νοιάζει πού βγάζει ?
Ο έρωτας?
Τί είναι ?
Είναι το πήγαινε
σε έναν δρόμο
που έχει για αντίθετο ρεύμα του , τον θάνατο .
Ερωτευόμαστε από έξω προς τα μέσα .
Πεθαίνουμε από μέσα προς τα έξω .
Αυτός ο δρόμος δεν είναι πήγαινε-έλα .
Είναι έλα και πήγαινε .
Έρωτας ,
είναι το νηπενθές μας .
Είναι το πρώτο , πρώτα , και το τρίτο , δεύτερα .
Ομόρριζη λέξη με το ερωτώ .
Γνωστό εδάφιο , άγνωστο έδαφος .
Και σε αυτήν την απροσδιόριστη ήττα , νικάμε όλοι .
Οι δοκιμασίες γίνονται επιδοκιμασίες .
Και ο χαμένος , τα παίρνει όλα .
Η πανέμορφη ζωή πανηγυρίζει και εμείς ανοίγουμε τα χέρια διάπλατα .
Αγνοί , πάναγνοι και άναγνοι , αγνοημένοι , αγνώμονες και αγνοούμενοι , όλοι αγνοώντας .
Διώκτες και διωκώμενοι , δίπλα-δίπλα .
Έρωτας είναι η κερκίδα στην οποία όλοι καθόμαστε , ως ίδιοι .
Διάλεξε πού θες να κάτσεις . Να ξέρεις , όμως , τί εύχεσαι !
Κι εγώ ? Αυτό που έχω εντός μου ?
Τί είναι ?
Πώς μπορώ να δω το εντός μου ?
Ποιό είναι το διόδιο που πρέπει να πληρώσω για να περάσω εντός εαυτού ?
Από εκείνη τη μέρα , ανεβαίνω στο ίδιο τρένο , κάθε πρωί ,στο ίδιο δρομολόγιο , στην ίδια θέση .
Κάθε μέρα κοιτάζω έξω από το παράθυρο τα ίδια τοπία ,
στην ίδια διαδοχή σημείων .
Μπορεί να ανεβαίνω στο ίδιο τρένο κάθε μέρα ,αλλά κάθε μέρα το ανεβαίνω , ως ένας άλλος .
Έρωτας είναι να είμαι κάθε μέρα ένας ίδια άλλος .
Να μην αλλάξω για να μην τρομάξεις .
Να μην λιμνάσω για να μην βαρεθείς .
Κολλάω το μέτωπο στο τζάμι του συρμού και έρχομαι στην κατανόηση .
Η Ζωή είναι πανέμορφη γιατί είναι το μεγαλείο του να αισθάνεσαι .
Τα πάντα . Ακόμη και τον πόνο . Μα ο πόνος δεν είναι κακός ? Η μελαγχολία δεν είναι κακή ?
Τί ειναι η μελαγχολία ? Η μελαγχολία είναι η ευτυχία του να είσαι θλιμμένος , όταν είσαι θλιμμένος. Και η κατάσταση του να είσαι θλιμμένος , τί είναι ? Είναι ο διπλασιαστής της επερχόμενης χαράς . Το νερό δεν έχει γεύση . Κι όμως . Όταν διψάς , έχει . Το να πέσεις για ύπνο δεν είναι ηδονή. Κι όμως. Όταν η τελευταία φορά που ξύπνησες ήταν προχτές το πρωί ,είναι . Χαίρεσαι το χιόνι , γιατί δεν χιονίζει κάθε μέρα . Κοιτάς εκστασιασμένος έναν κεραυνό γιατί διαρκεί δέκατα του δευτερολέπτου . Αν διαρκούσε ώρες , δεν θα έδινες καμία απολυτως σημασία ! Η χαρά κι η ομορφιά χρωστούν την λάμψη τους , στην σπανιότητα της παρουσίας τους , και την προηγηθείσα στέρηση . Εκτιμάς την πληρότητα του να κοιμάσαι αγκαλιασμένος με την αγαπημένη σου , γιατί ξέρεις τί πάει να πει να κοιμάσαι μόνος σου . Η ζωή είναι ωραία , γιατί είναι δύσκολη . Αν ήταν μονίμως εύκολη , δεν θα ήταν όμορφη ! Μην φοβάσαι τις δυσκολίες . Στην ζωή , δεν μάς αποδυναμώνουν οι δυσκολίες , αλλά οι ευκολίες . Η δυσκολία σε στεφανώνει , η ευκολία σε μαλακώνει . Οι φτωχοί και οι πλούσιοι κάθονται στο ίδιο τραπέζι . Οι φτωχοί παρακαλούν για φαγητό , οι πλούσιοι παρακαλούν για όρεξη . Στο τραπέζι , υπάρχουν κενές θέσεις . Σε περιμένουν να καθίσεις . Διάλεξε πού θες να κάτσεις ! Πρόσεχε , όμως , πολύ τί εύχεσαι !
Κάθε επιστημονικό πόνημα , που πήγε τον άνθρωπο μπροστά , έγινε με πόνο και θυσία , όχι με ψέματα και κοροϊδία . Αλλά η κοινωνία είναι νηπενθής . Αποκαλεί τον πόνο κακό ! Κι αν ο πόνος ειναι κακός , ο γεωπόνος τί είναι ? Αυτός που πονάει την γη και εκείνη τού δίνει καρπούς . Ο πόνος είναι λοιπόν οδηγητικός και καλλιεργητικός . Μην φοβάσαι τον πόνο . Και η καλλιέργεια? Τί είναι ? Το καλό έργο . Να γιατί πονάμε , όταν ερωτευόμαστε . Γιατί μέσα από του πόνου το καλό έργο , αναδύεται από μέσα μας , η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας . Την φοβάσαι αυτήν την εκδοχή ? Όχι . Όχι πια . Μη φοβάσαι . Στον έρωτα , δεν ερωτευόμαστε το άλλο πρόσωπο . Το καλύτερο δικό μας πρόσωπο ερωτευόμαστε , που αναδύεται από το ιερό μαζί . Μη φοβάσαι ! Μόνο αυταναφλέξου . Συνέχισε , και μην ρωτάς πού βγάζει ο δρόμος. Κι αυτή η εκδοχή ? Πώς θα αναδυθεί από μέσα μας ? Χρειάζεται μια δίοδο ! Πώς την λένε αυτήν την δίοδο ?
Κάνω μια σκέψη .
Όλα είναι μια σκέψη .
Όλα είναι υπόθεση μιας εντολής .
Ολα είναι ένα δίπολο φωτός και σκοταδιού .
Έρωτας είναι το υποφωτισμένο ανάμεσα .
Πάντα .
Άκουσες ?
Η ζωή είναι υπέροχη .
Είδες ?
Κατάματα τον ήλιο !
Σε βαστώ σφιχτά .
Τί ? Δεν με βλέπεις ?
Κι ο κόμπος στον λαιμό σου , τί νομιζεις ότι είναι ?
Είναι που σε βαστώ και σ’αγκαλιάζω τόσο , μα τόσο πολύ σφιχτά ,
που σου πιέζω τον λαιμό σου με τον ώμο μου .
Δε νιώθεις έναν κόμπο .
Νιώθεις μια Θυσία .
Δεν χρειάζεται να με βλέπεις .
Κλείσε τα μάτια σου .
Φτάνει που με νιώθεις .
Νιώσε .
Μη με ψάχνεις άλλο .
Δεν έφυγα ποτέ .
Η ζωή είναι ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ , γιατί κινούμαστε μαζί .
Συν κινούμαστε .
Συγκινούμαστε .
Χωρίς δάκρυα .
Χωρίς στερητικά .
Ανόρια κι αέναα , χορικά και χωρικά .
Ο χώρος , δεν μπορεί να τεμαχιστεί .
Άρα , δεν υπάρχει χωρισμός !
Γιατί ο χώρος είναι ένας και απεριόριστος .
Κινούμαστε στον αδιαίρετο χώρο .
Εμείς τελειώνουμε .
Ο χώρος δεν τελειώνει .
Ο χώρος όμως , είναι νεκρός .
Κι εμείς , ζωντανοί !
Ο χρόνος τελειώνει .
Ο χρόνος όμως είναι ζωντανός .
Ο θάνατος κάνει τον χρόνο να τελειώνει .
Αν δεν υπήρχε ο θάνατος , ο χρόνος θα ήταν απεριόριστος και ατελείωτος και νεκρός και ένας .
Σαν τον χώρο .
Χάρη στον θάνατο , ο χρόνος ειναι ζωντανός , και τελειώνει .
Χάρη στον Θάνατο , η ζωή είναι ζωντανή και τόσο όμορφη !
Και τελειώνει .
Λατρεύουμε τον ήλιο , γιατί υπάρχουν οι νύχτες και τα σύννεφα
που περιορίζουν την παρουσία του .
Δίχως τις νύχτες και τα σύννεφα, ο ήλιος θα ήταν απεριόριστος και ατελείωτος και ένας και νεκρός. Θα ουσίαζε φυσικά και θα απουσιάζε ψυχολογικά .
Θα έκαιγε μόνο το δέρμα , όχι τις ψυχές μας !
Έπακρο ?
Τί είναι ?
Έπακρο σημαίνει επί της άκρης . Μέχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο .
Έπακρο σημαίνει ολότητα και κάτι , σημαίνει 100,1 % .
Ζούμε και βιώνουμε και χαιρόμαστε και πονάμε και γλεντάμε
και θρηνούμε και ερωτευόμαστε
στο έπακρο ,
γιατί υπάρχει άκρη .
Και η άκρη αυτή , λέγεται Θάνατος .
Ο θάνατος ?
Τί είναι ?
Είναι η πανική τροχιά στο άχωρο άχρονο .
Είναι η στερνή διαφυγή που δεν έχει ούτε γυρισμό, ούτε πηγαιμό .
Η ζωή ?
Τί είναι ?
Η αβιογένεση της αφασίας , ο Γολγοθάς της φάσης και ο γύρος του θριάμβου
στο ‘Εβερεστ της κατάφασης .
Γεννιέσαι αφανής και γίνεσαι αειφανής .
Γεννιέσαι μάταιος και ωριμάζεις ουσιαστικός .
Γεννιέσαι αγεώργητος και μετουσιώνεσαι γεωργημένος .
Γεννιέσαι αμνήμονας και καταλήγεις μνημοφόρος .
Γεννιέσαι θνησιγενής και εξυψώνεσαι ζωηφόρος .
Γεννιέσαι τιμωρημένος και εξαγνίζεσαι νήποινος .
Γεννιέσαι αριθμημένος και ξεχωρίζεις νήριθμος .
Γεννιέσαι στιγματισμένος και πεθαίνεις έχοντας αφήσει το στίγμα σου στη γη και το χώμα .
Η θέωση αυτή είναι ακριβή .
Το μονοπάτι είναι πρωτοφανές , άγνωστο και ιδιωτικό , αλλά χωρίς ιδιωτικότητα .
Είναι η αναφορά στην ανηφόρα που οδηγεί στην κορυφή .
Μόνο μια ανηφόρα οδηγεί στην κορυφή .
Κι όσο πιο μεγάλη η ανηφόρα , τόσο πιο ψηλή κι η κορυφή , τόσο πιο συγκλονιστικό
και το τοπίο από εκεί πάνω που θα θαυμάσεις !
Ζωή , λέγεται αυτό το πανέμορφο ανηφορικό μονοπάτι της ενηλικίωσης στον κόσμο των συναισθημάτων .
Κι ο κόσμος ?
Τί είναι ?
Κόσμημα .Γι αυτό λέγεται έτσι .
Γιατί είναι όμορφος σαν κόσμημα .
Δεν υπάρχει άσχημος κόσμος !
Σε αγαπούν .
Δεν είσαι μόνος .
Σε αγαπούν .
Δεν είσαι μόνη .
Αγάπη .
Το να αγαπάς , είναι απλό .
Το να αγαπάς απλά , είναι το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο .
Η απλότητα , είναι η πολυπλοκότερη σύνθεση του σύμπαντος .
Χαμογέλα και ζήσε
Και να ευγνωμονείς τον Θεό ,τους συνανθρώπους και τις πέτρες που πατάς ,
για το προνόμιο αυτό :
Δεν την κέρδισες την ζωή .
Σού χαρίστηκε .
Κέρδισες μόνο την χαρά .
Αυτή να σέβεσαι και να υπερασπίζεσαι
και να τρέμεις !
Η ζωή σού χαρίστηκε , όχι η χαρά !
Αυτήν την κατακτάς με αίμα , γι αυτό έχει τέτοια τρομερή γλύκα !
Και απειλείται συνέχεια με αναίρεση , γι αυτό έχει τέτοια τρομερή αξία !
Η ζωή , σού χαρίστηκε .
Μα εσύ , να
μη χαριστείς σε κανέναν !
Διαυγής και διέσπερος ,
βγες στον δρόμο κι ακολούθα ,
όχι τον δρόμο !
Την καρδιά !
Νύχτωσε . Μπαίνω στο αμάξι μου . Η αυτοδυναμία της δικής μου μοναξιάς , έχει τον λυρισμό της δικής μου πληγής . Οι πληγές , είναι ο τρόπος του Θεού για να μπορούμε να δούμε μέσα από αυτές , το εντός μας, και να το γνωρίσουμε . Οι πληγές είναι η δίοδος και το διόδιο , είναι το ύψωμα μιας παλιάς μάχης , που δόθηκε και χάθηκε . Μόνο αφού γνωρίσουμε το εντός μας , μπορούμε να το αποδεχτούμε . Και έτσι , να το αγαπήσουμε . Μόνο όταν αγαπήσουμε το άυλο μέσα μας , θα αγαπήσουμε και ό,τι ένυλο , έλλογο και άλογο , μάς περιβάλλει .
Περιβάλλον ?
Τί είναι ?
Είναι όλη η εξωατομική εμπειρία των χρόνων και των χιλιομέτρων . Βάζω πρώτη και σ’ακούω . Δεν ρωτάω πού βγάζει ο δρόμος . Δεν με νοιάζει πια . Η ευτυχία είναι κατεύθυνση , όχι προορισμός. Φοράω ζώνη κι ανοίγω το παράθυρο . Μπαίνει η νύχτα μέσα στο αυτοκίνητο υπό μορφή κρύου αέρα .
Όλα έχουν μια αρχή
Και όλα , έχουν ένα τέλος .
Όλα τελειώνουν .
Τίποτα δεν κρατάει για πάντα .
Εκτός από την στιγμή .
Η ατελής , θνητή συνέχεια των τέλειων αθάνατων ασυνεχών παντοτινών στιγμών , είναι το μνημείο της μνήμης του κάθε ανθρώπου . Είναι αυτό που περνάει στην ενδοκοσμική περαστική αιωνιότητα.
Δεν ξεχνώ .
Θυμάμαι .
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ζω στο παρελθόν .
Το παρελθόν είναι ένας χώρος ήδη ηττημένος από το χτες .
Αυτή η μάχη έληξε .
Η θύμηση που δεν γίνεται θυμός , γίνεται ενθύμιο .
Αλλά ούτε και καρτερώ για την σαγήνη ενός μέλλοντος , που δεν ξέρω καν , αν θα είμαι εκεί
για να την γευτώ .
Αυτή η μάχη μπορεί να μην δοθεί ποτέ .
Το σπίτι μου είναι το παρόν .
Εδώ τάχτηκα να ζήσω .
Εδώ να νικώ κι εδώ να νικιέμαι .
Αυτή η μάχη δίνεται τώρα , και κερδίζεται ή χάνεται
στιγμή προς στιγμή .
Μην ψάχνεις όπλα
κι αντιπάλους
και αρένες
και θηρία .
Δεν υπάρχουν .
Δεν υπάρχουν σού λεω !
Αν ψάχνεις για τον πιο σπουδαίο σου αντίπαλο , ψάξε απλά έναν καθρέφτη .
Η μάχη διεξάγεται μέσα μας .
Εμείς είμαστε η μάχη !
Ο μάχη της ζωής κερδίζεται ή χάνεται μπροστά σε άδειες κερκίδες .
Κανένας επιβιωτής δεν πέρασε ποτέ απο ανώλεθρους τόπους .
Διεξαγόμαστε μαζί της .
Κάτω από το φως .
Και αδιαφορούμε για την έκβαση .
Ειμαστε ζωντανοί .
Και αυτό είναι μια πολύ μεγάλη νίκη , από μόνο του .
Μην αποστρέφεσαι τον πόνο !
Ο πόνος είναι η απόδειξη ότι είσαι ακόμη ζωντανός και συνεχίζεις να μαθαίνεις .
Ο πόνοι , τα λάθη , τα ταξίδια και οι γονείς ,είναι οι μόνοι δάσκαλοι του ανθρώπου !
Ήττα ? Ποιά ήττα ?
Καμία ήττα δεν σε κάνει να νιώθεις αρκετά νικημένος , κάτω από τον ήλιο ,
όταν το πάθος για την ζωή θριαμβεύει μέσα σου !
Συντρίβουμε τον εχθρό μας , όταν γελάμε .
Τον πατάμε στον λαρύγγι , όταν ευχαριστούμε τον Θεό .
Του παίρνουμε το κεφάλι , όταν μεριμνούμε για τους συνανθρώπους μας .
Τον εξαϋλώνουμε , όταν υποφέρουμε με αξιοπρέπεια και τιμή .
Η μάχη είμαστε εμείς !
Τί είναι ?
Αλήθεια τώρα ,
ρωτάς «Τί είναι ?» ?
Είναι τα μέρη που αγάπησες , κι οι δρόμοι που πήρες .
Είναι όσα άφησες πίσω σου , κι όσα πήρες μαζί σου .
Είναι εκείνη η αγάπη , που οδηγήθηκε στο φως , και την στιγμή που άνθισε , το ολοκλήρωσε , κι έγινε η χαρούμενη φωνή μιας ημέρας .
Είναι εκείνος ο έρωτας , που οδηγήθηκε στο σκοτάδι , και την στιγμή που αφανίστηκε , το φώτισε , κι έγινε η σφαγιασμένη κραυγή μιας νύχτας .
Είναι τα όνειρα που τόλμησες , κι έγιναν χίλια ταξίδια .
Μα πιο πολύ , είναι τα όνειρα που ηττήθηκαν , κι έγιναν χίλια κομμάτια .
Αυτά είναι που θα υπάρχουν για πάντα . Γιατί αυτά , δεν θα απομυθοποιηθούν ποτέ .
Είναι ο τρόπος που υπογράφεις την ζωή , όταν περπατάς μαζί με τους άλλους , και ο τρόπος που υπεργράφεις την γη , όταν την αυλακώνεις με τα βήματά σου , διασχίζοντάς την μόνος σου .
Είναι ο τρόπος με τον οποίο ανακαλείς ό,τι έκανε την καρδιά σου να χτυπήσει σαν τρελή . Ένας τρόπος γεμάτος από τρομερή τρυφερότητα και τρομερή σκληρότητα και τρομερό σεβασμό και τρομερή αλήθεια και τρομερή αγάπη ! Αυτός ο τρόπος μπορεί να μετασχηματίσει την χειρότερή σου αδυναμία , σε δυσυπολόγιστη δύναμη πυρός !
Είναι η μάχη που δίνεις με τον εαυτό σου , και δεν είναι μια μάχη που δίνεις μια φορά και τέλος . Είναι μια μάχη που δίνεις κάθε , μα κάθε , μα κάθε ημέρα . Είναι ένα Ολυμπιακό αγώνισμα δια βίου. Ο δυνατός της Δύναμης , θα ηττηθεί . Είναι θέμα χρόνου . Ο δυνατός της Αγάπης όμως , πάντα θα επιβιώνει .
Είναι το τραγούδι που ακούγεται , κι όταν μάλιστα ο ήχος του έρχεται από το κέντρο της καρδιάς σου , τότε ο δρόμος είναι μόνο ένας : ο δικός σου !
Είναι ο τρόπος και η τροπή του περάσματός σου κάτω από τον ήλιο !
Είναι το νόημα , που βρίσκεις μόνος σου , στην χειρότερή σου μέρα .
Ο θρίαμβος δεν είναι η νίκη .
Είναι το στοίχημα που βάζεις
πάνω στα σπασμένα κομμάτια της πίστης
να ξεκινήσεις ξανά από το μηδέν ,
μετά την συντριβή .
Αυτός είναι ο θρίαμβος .
Αυτό είναι ο Θρίαμβος .
Κοιτάω ψηλά , τον παγκόσμιο ουρανό , ψάχνω και βρίσκω τον ανίκητο ήλιο .
Ακόμη κι όταν εκείνος τελειώσει για σήμερα , μετά την ολοκλήρωση του ηλιοβασιλέματος , και αποσυρθεί για λίγο , μέχρι αύριο , εγώ θα συνεχίσω να τον βλέπω .
Για 8 λεπτά ακόμη . Όσο διαρκεί το ταξίδι των ακτίνων του ως την Γη . Τόσο θα ζει και το είδωλό του στον ορίζοντα ,στην ψυχολογική πραγματικότητα , και θα νομίζω ότι τον αντικρίζω ακόμη, ενώ στην πραγματική πραγματικότητα αυτός ήδη θα απουσιάζει , μέχρι την επόμενη μέρα .
Κλείνω τα μάτια . Αφήνομαι στη θέρμη του ηλιακού φωτός . Μια θέρμη που έρχεται απευθείας από το μακρινό τώρα , και το κοντινό παρελθόν . Μακρινό τώρα , γιατί η παροντική πηγή της θέρμης αυτής , βρίσκεται 149 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά . Και κοντινό παρελθόν , γιατί ξεκίνησε την πύρινη πορεία της από τον γεννήτορά της , ήλιο , μόλις πριν από 8 λεπτά .
Μέσα σε 8 λεπτά , δεν προλαβαίνουν να συμβούν και πολλά .
Μόνο τα πάντα .
Βλέπω τον ήλιο με τα μάτια κλειστά .
Είμαι στο βεληνεκές του.
Πάντα θα είμαι .
Πάντα , θα είμαι .
Αθήνα , Οκτώβριος 2016
…
Πηγή Εικόνας: vimeo.com
Άλκης Ψυχογυιός
Οδοντίατρος – Χειρουργός – Υπερμαραθωνοδρόμος
Τηλ: 6944732599
Email: alkis_psyhogios@yahoo.gr
Τελευταία Σχόλια