Ο Φόβος της Διαφορετικότητας

Το κοινωνικό στίγμα, η ντροπαλότητα, η κοινωνική φοβία, η ανάγκη αποδοχής και η ανάγκη του «ανήκειν» σε μια ομάδα / παρέα, οδηγούν τους περισσότερους από εμάς κατά διαστήματα να φοβόμαστε να είμαστε «διαφορετικοί». Φόβος να εκφράσει κανείς μια άποψη κόντρα στων υπολοίπων, φόβος διεκδίκησης των ατομικών μας ορίων ή των ατομικών μας επιθυμιών. Φόβος μήπως κάποιος κριθεί, φόβος μήπως κάποιον τον κοροιδέψουν.

Συνέπειες αυτού του φόβου μπορεί να είναι η παθητικότητα ως προς την τελική μας συμπεριφορά, η μειωμένη αυτοπεποίθηση, η εσωτερίκευση όλων των συναισθημάτων και η περικύκλωση του εαυτού μας με έναν «τοίχο» που δεν επιτρέπει εύκολα τη διαπερατότητά του. Έτσι, οι άνθρωποι συνάπτουν μειωμένες διαπροσωπικές σχέσεις, πιο επιφανειακές, αφού δεν μοιράζονται όσα σκέφτονται και όσα νιώθουν. Επιπλέον, σταματούν να διεκδικούν όσα θα ήθελαν. Αποτέλεσμα? Βίωμα αισθήματος μοναξιάς, ψυχικές διαταραχές συναισθηματικές ή αγχώδεις, διαταραχές διατροφής, παίρνουν τη θέση της εξωτερίκευσης όσων κρύβουμε μέσα μας στο βωμό του φόβου της διαφορετικότητας …

Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τον δικό μας δρόμο δεν μπορεί να τον περπατήσει άλλος για εμάς, παρά μόνο εμείς ως υπεύθυνοι του εαυτού μας… Οι υπόλοιποι μπορούν απλά να είναι συνοδηπόροι …