Η Ευγνωμοσύνη Στη Ζωή Μας
“Δεν είναι η ευτυχία που μας κάνει να είμαστε ευγνώμονες, αλλά η ευγνωμοσύνη που μας κάνει ευτυχισμένους.” – David Steindl-Rast
Η ευγνωμοσύνη είναι αρετή, είναι συναίσθημα, είναι κάτι τόσο απλό και παράλληλα τόσο δύσκολο για να το νιώσεις. Σημαίνει να δίνει κανείς σημασία στα απλά, τα καθημερινά, αυτά που πραγματικά μπορούν να του προσφέρουν σταθερά και απλόχερα το χαμόγελο στη ζωή του, αυτά που συνήθως δεν παρατηρεί κανείς ως σπουδαία καθώς τα θεωρεί δεδομένα.
Και τι κερδίζει κανείς με το να μάθει να αναγνωρίζει τους λόγους για τους οποίους να ευγνωμονεί για αυτά τα απλά καθημερινά πράγματα? Αναγνωρίζει το νόημα στη ζωή του, που δεν είναι στα χρήματα, ούτε στις μαγικές απολαύσεις: είναι σε όσα έχουμε γύρω μας αρκεί να τα δούμε, να τα εντοπίσουμε, να τα παρατηρήσουμε. Αποκτά έτσι ίσως κίνητρο να συνεχίζει. Αποκτά αυτογνωσία. Χτίζει τον αυτοσεβασμό του και το σεβασμό απέναντι σε όσους και όσα έχει γύρω του. Αναγνωρίζει σταδιακά το νόημα των βιωμάτων του, ακόμα και των αρνητικών και δυσάρεστων.
Ακολουθούν μερικά παραδείγματα για όσους δυσκολεύονται να σκεφτούν τα δικά τους:
Σήμερα ΕΥΓΝΩΜΟΝΩ για :
Το γεγονός ότι είμαι υγιής.
Το σπίτι μου που αποτελεί το καταφύγιο μου.
Τα συναισθήματα που υπάρχουν για να τα νιώθουμε και μας κινητοποιούν να κάνουμε πολλά πράγματα ή να αντιληφθούμε τι συμβαίνει και τα νιώθουμε.
Την ειλικρίνεια με την οποία καταφέρνω να μιλάω στον κόσμο και η οποία με βοηθάει πάντα να χτίζω πραγματικές σχέσεις.
Το γεγονός ότι κατάφερα να ξαναδιαβάσω βιβλία που μου αρέσουν.
Τα επιστημονικά άρθρα ψυχολογίας που είναι εύκολα προσβάσιμα για το ευρύ κοινό και δίνεται η δυνατότητα ενημέρωσης για πολλά βασικά θέματα της καθημερινότητας από εξειδικευμένους επιστήμονες.
Τα κάστανα που έβρασα και απολαύσαμε οικογενειακώς για να καλωσορίσουμε τον χειμώνα.
Τον ήλιο που βγήκε και φώτισε το χαμόγελό μου.
Τον καφέ που κατάφερα να απολαύσω στο στολισμένο μπαλκόνι μου , μονη μου για λίγη ώρα.
Την προσπάθεια που έκανα να μαγειρέψω ένα διαφορετικό φαγητό.
Την απόφαση που πήρα να αγοράσω δύο γλάστρες για το μπαλκόνι μου και να προσπαθήσω να διατηρήσω τα λουλούδια στο χρόνο χωρίς να επιτρέψω να μαραθούν.
Την προσπάθεια που έκανα να αλλάξω θέσεις στα διακοσμητικά αντικείμενα του σαλονιού μου και αυτό μου άφησε μια αίσθηση ανανέωσης.
Την ευκαιρία που είχα να ξαναπαίξω επιτραπέζια παιχνίδια.
Τα βιβλία ζωγραφικής που κυκλοφορούν και για αρχάριους.
Την αγαπημένη μου πολύχρωμη κούπα που μου φτιάχνει το κέφι.
Τα χρώματα στα ρούχα μου που μου προσφέρουν μια νότα αισιοδοξίας.
Τις ατελείωτες στιγμές γέλιου και τρυφερότητας που μοιράστηκα με την κόρη μου.
Τη βοήθεια και αγάπη που δέχομαι από τον σύζυγό μου σε πρακτικά ζητήματα της καθημερινότητας σχετικά με τη φροντίδα του σπιτιού και του παιδιού, καθώς και για το γεγονός ότι με αντέχει και προσπαθεί να το επικοινωνεί.
Τις σταθερές φιλικές σχέσεις που έχω στη ζωή μου επί πολλά συναπτά έτη , τις οποίες αναγάγω σε δεύτερη οικογένειά μου και γεμίζουν την ψυχή μου με αγάπη ακόμα κι αν δεν υπάρχουν καθημερινά στη ζωή μου.
Την αδερφή μου που με κάνει πάντα να χαμογελάω και μόνο που τη βλέπω προσδίδοντας νότες ζεστασιάς και αγάπης στη ζωή μου.
Τη μητέρα μου που είναι πάντα εκεί , με καταλαβαίνει με μια ματιά κι ας μην έχω όρεξη να εξηγήσω ή να μιλήσω ορισμένες φορές για θέματα που με απασχολούν.
Τον πατέρα μου που αποτελεί μια διακριτική ασπίδα ασφαλείας.
Τον σκύλο μου που υπάρχει, είναι εκεί για μένα και μου εκφράζει απλόχερα την αγάπη του ανεξαρτήτως συνθηκών ζωής.
Τους συνεργάτες μου που είναι πρώτα απ’ όλα Άνθρωποι, προσιτοί, και παράλληλα γεμάτοι γνώσεις.
Τα τηλέφωνα που αντάλλαξα με δυο φίλους μου για να ακούσω τα νέα τους.
Το γεγονός ότι κατάφερα να σπουδάσω αυτό που ονειρευόμουν και τώρα απολαμβάνω την ικανοποίηση του να εξελίσσομαι διαρκώς και να είμαι παραγωγική.
Το γεγονός ότι μέσω της ψυχοθεραπείας αλλά και της επιμόρφωσης μου και της εργασίας μου ως θεραπεύτριας ανά τα έτη, έχω χτίσει την αυτοεκτίμησή μου τόσο συμπαγώς, ώστε να μην επηρεάζομαι από συναισθηματικούς εκβιασμούς ή συναισθηματική κακοποίηση σε τέτοιο βαθμό που να καταρρέει το οικοδόμημά μου.
Το γεγονός ότι μέσω των θεραπευόμενών μου αποκτώ μαθήματα ζωής.
Το γεγονός ότι προσπαθώ διαρκώς να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος ώστε να νιώθω καλά μέσα μου.
Και φυσικά όλα τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι κάθε μέρα τα αναγνωρίζω όλα και ευγνωμονώ για αυτά. Δεν σημαίνουν ότι δεν έχω κι εγώ να αντιμετωπίσω καθημερινά προβλήματα όπως και κάθε μέσος άνθρωπος. Και οικονομικά ζητήματα υπάρχουν, και θέματα υγείας στους δικούς μου ανθρώπους, και τσακωμοί και διαφωνίες, και άγχη, και πιέσεις και αγωνίες και τα πάντα. Όμως η ευγνωμοσύνη με βοηθά να αποκτώ μια νότα αισιοδοξίας μέσα στα προβλήματα της καθημερινότητας. Αγαπώντας και εκτιμώντας όσα και όσους έχω δίπλα μου καταφέρνω να προχωράω στη ζωή μου. Αγαπάω εμένα, αγαπάω τη ζωή. Και παράλληλα μπορώ να νοηματοδοτώ και πιο εύκολα όλα τα δύσκολα που μπορεί να συμβαίνουν.
Εσείς βρήκατε λόγους για να ευγνωμονείτε σήμερα?
Πηγή Εικόνας: pixabay.com