Και ο Μπαμπάς Έχει Ψυχή!
Η παρουσία του πατέρα καθώς και η ενεργητική συμμετοχή του τόσο προς τα παιδιά του από την πρώτη ημέρα της ζωής τους, όσο και προς τη γυναίκα του από την πρώτη στιγμή που και οι δύο γίνονται γονείς, είναι καθοριστικής σημασίας τόσο για την ψυχική υγεία του παιδιού όσο και για τις βάσεις της οικογένειάς του. Είναι πολύ ωφέλιμο ο κάθε μπαμπάς να νικήσει τους φόβους του ή οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα μπορεί να τον εμποδίσει στην προσέγγιση του παιδιού του, και να μετατρέψει τη θέση του από θεατή σε συμπρωταγωνιστή μέσα στην οικογένεια.
Η βοήθειά του μπορεί να φανεί ανεκτίμητη, και είναι σίγουρο πως όσο κι αν κουραστεί και ταλαιπωρηθεί κι εκείνος, από το πρώτο λεπτό της ζωής του παιδιού μέχρι το μεγάλωμά του, στο τέλος θα νιώθει ευγνώμων που δεν έχασε καμία στιγμή της οικογένειάς του και που το παιδί του σταδιακά θα νιώθει την ίδια ασφάλεια μαζί του όπως και με τη μητέρα του. Είναι σημαντικό ότι ένας μπαμπάς μπορεί να κρατήσει τις ισορροπίες στην οικογένεια, να παίξει κι εκείνος με το παιδί ή τα παιδιά, να συζητήσει, να διαβάσει ένα παραμύθι, να πει ιστορίες από την εμπειρία του που θα βοηθήσουν το παιδί μεγαλώνοντας να τις κρατά στο νου του ως συμβουλές. Ένας μπαμπάς μπορεί να ταίσει, να βοηθήσει το παιδί στο μπάνιο, να τρέξει μαζί με το παιδί στις διάφορες δραστηριότητές του όταν αυτό μεγαλώσει. Να είναι εκεί συναισθηματικά για το παιδί του ώστε να το επιβραβεύει και να το παρακινεί να συνεχίζει να βάζει στόχους στη ζωή του, ενώ παράλληλα να του διδάσκει την επιδιόρθωση των ατυχιών ή των λαθών του.
Εξίσου σημαντικό ρόλο παίζει η σχέση του πατέρα με τη μητέρα και ο τρόπος που αυτή βιώνεται τόσο μπροστά στο παιδί όσο και κατ’ ίδίαν. Πάνω απ όλα, μέσω της κατά το δυνατόν αρμονικής συνύπαρξής του και ως ζευγάρι με τη μητέρα, ένας πατέρας μπορεί να δώσει στο παιδί και την αίσθηση της ομάδας στην οποία εκείνο ανήκει και είναι ασφαλές. Η οικογένεια είναι ένα σύστημα ανθρώπων που αλληλοεπηρεάζονται και για το λόγο αυτό αλληλοκαθορίζει τις σχέσεις μεταξύ τους, ενώ παράλληλα λειτουργεί και ως πρότυπο για την εξέλιξη των μετέπειτα σχέσεων του κάθε παιδιού. Οι γονείς που βρίσκονται σε συνεργασία, ισορροπία, και σχέση όπου εκφράζουν τα συναισθήματά τους, αποτελούν πρότυπο και επηρεάζουν έμμεσα τις συμπεριφορές που θα αναπτύξει το παιδί αργότερα στις κοινωνικές του σχέσεις.
Η συμβολή του πατέρα στην αυτοπεποίθηση του παιδιού και στην βοήθεια προς εκμάθηση της ανεξαρτησίας του, άρα κατά επέκταση προς την εκμάθηση της μετέπειτα ύπαρξής του στο κοινωνικό περιβάλλον, είναι αδιαμφισβήτητη και αρκετά μελετημένη επιστημονικά στα νεότερα χρόνια.
Πηγή Εικόνας: pixabay.com