Tag: <span>μοναξιά</span>

ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΑΣ • • • By ΕΦΗ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 0 Comments

Αν

Αν κάποια μέρα δεν με ξαναδείς, σε παρακαλώ μην λυπηθείς.
Αν κάποια μέρα δεν με ξανανιώσεις, σε παρακαλώ μην εύχεσαι να με είχες σώσει.
Αν κάποια μέρα δεν με ακούσεις ξανά, σε παρακαλώ μην κοιτάξεις επάνω με μάτια λυπηρά.
Αν κάποια μέρα σου λείψει η δική μας η παρέα, σε παρακαλώ μην προσπαθήσεις να διορθώσεις όσα δεν απάντησες μέρα, με τη μέρα.
Αν για μια τελευταία φορά με δεις, σε παρακαλώ μην διανοηθείς δάκρυ να αφήσεις να κυλήσει.

Διότι, όλα αυτά θα ήθελα να τα νιώσω όταν θα ήμουν παρούσα. Χωρίς να παρακαλάω τον Θεό να μπορούσε να δώσει νόημα στην ζωή που μαζί σου ζούσα.. και χωρίς εσένα να μετανιώνεις, που νωρίτερα δεν με είχες εκτιμήσει. Διότι, μόνο όταν χάσεις κάποιον καταφέρνεις πραγματικά να τον αγαπήσεις.

Για αυτό, αν τώρα που είμαι εδώ, τύχει να με δεις να πονάω, σε παρακαλώ μην διστάσεις να με ρωτήσεις γιατί τόσο άσχημα περνάω.
Αν τύχει να με δεις, σε μια άκρη να κάθομαι μόνη, μην διστάσεις να μου πεις πως θα περάσει.. ας μην με αφήσεις με το φεγγάρι ξανά μόνη.
Αν τύχει να δεις δάκρυα να κυλούν απ’ τα δύο μου μάτια, μην διστάσεις να με πάρεις αγκαλιά και να με κρατάς έτσι σφιχτά πάντα.
Αν τύχει να με δεις.. πες μου ένα καλημέρα. Διότι μόνο με την δική σου την μιλιά μου φτιάχνεται η μέρα.

Αν αυτά που σου ζητώ, σου φαίνονται πολλά.. θα σου πω κάτι που κράταγα μυστικό, όλα τα χρόνια αυτά.
Αν δεν ήσουν εσύ εδώ, δεν θα υπήρχε λόγος για να ζω. Αυτός είναι και ο λόγος που αποφάσισα να μείνω εδώ.
Ακόμα και αν μπορεί να μην υπάρχω στον δικό σου κόσμο.. εσύ είσαι όλη μου η ύπαρξη. Από εσένα κρατιέμαι.
Το χαμόγελο σου μου φτιάχνει την ημέρα. Ακόμα και αν δεν είμαι εγώ αυτή που σε έκανε να γελάς.

Για αυτό, όσο είμαι εδώ… δεν θα έβλαπτε να μου πεις ένα σ’αγαπώ. Αυτό είναι το μόνο που σου ζητώ.
Για αυτό, σε παρακαλώ… Ας είσαι μαζί μου για όσο μπορείς. Και εγώ θα κάνω το ίδιο, αν το συνεχίσεις και εσύ.

Μην με αφήνεις να αναρωτιέμαι, λέγοντας συνέχεια αν και αν. Διότι αν η μέρα που εγώ θα φύγω έρθει, θα είναι πια αργά.
Επειδή έτυχε κάποιος να με παρατηρήσει, μετά από τόσα αν και αν.

Ρ.

ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΑΣ ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ • • • By ΕΦΗ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 0 Comments

Μονοπάτια …

Οι πληγές στο χέρι μου έχουν δημιουργήσει μονοπάτια, που καταλαβαίνεις πως χαράχτηκαν αν με κοιτάξεις βαθιά στα μάτια.

Θα δεις τον πόνο και την άφθονη μοναξιά, που με οδήγησαν στο να χαράξω τα μονοπάτια αυτά.

Θα καταλάβεις πως τα δάκρυα που χύθηκαν ήταν πολλά. Με καταρράκτες έμοιαζαν, που έδωσαν ζωή στα μονοπάτια αυτά.

Τα άνθισαν, με λουλούδια πολλά.. που σαν κατακόκκινες παπαρούνες έμοιαζαν, αν τους έριχνες μια καλύτερη μάτια.

Πορφυρό κάμπο θύμιζαν στην αρχή. Καλοχαραγμένο μέσα στη ψυχή. Μα αργότερα έγιναν σαν ολόλευκα ποτάμια, που με κατέπνιγαν πιο πολύ.

Μέσα στα νερά τους χανόμουν, αφημένη στην δική τους την ροή. Και όταν στέγνωσαν από την θλίψη και τον πόνο, έμειναν ως μονοπάτια εκεί.

Κάθε φορά που τους ρίχνω μια ματιά, αναρωτιέμαι στο τι να μου χρησίμευσαν τα μονοπάτια αυτά.

Μα ύστερα θυμάμαι, ακόμα και όταν κοιμάμαι.. πως η υπαίτια για την ύπαρξη αυτών, δεν είναι καμιά παρά εγώ.

Ο δικός μου πόνος και η δική μου ξεροκεφαλιά, οδήγησαν στο να δημιουργηθούν τα μονοπάτια αυτά.

Ακόμα και αν δεν κατάφεραν να πάρουν τον πικρό μου πόνο μακριά, στα σίγουρα με έκαναν να πονάω πιο λίγο στην καρδιά.

Όμως, ακόμα και για λίγο να ανακουφιστώ.. δεν θα μπορέσω να τα αποφύγω. Ούτε αυτά, ούτε τον κάμπο τον πορφυρό και τον ολόλευκο ποταμό.

Κάθε φορά που κάποιος απορεί “Γιατί έπρεπε αυτό να συμβεί;” , τους λέω να με κοιτάξουν μέσα στα μάτια. Διότι σε αντίθεση με τα λόγια που κρέμονται απ’ τα χείλη, αυτά δεν μπορούν να κρυφτούν.. ακόμα και με προσευχή.

Η αλήθεια βρίσκεται μέσα σε αυτά και στα χαραγμένα από πόνο μονοπάτια, που είναι βαθιά και έχουν αφήσει πίσω τους μια ιστορία μακρυά.

Για αυτό, κάθε φορά που τα μονοπάτια θα κοιτώ.. θα χάνομαι μέσα στην άπειρη ομορφιά του κάμπου και στον ποταμό.

Ακόμα και αν η ομορφιά αυτή ίσως κάποια στιγμή μου κοστίσει την ψυχή.. ο πόνος, η θλίψη, η απελπισία, τα δάκρυα και η μοναξιά θα έχουν καταφέρει να φύγουν έστω και για λίγο μακριά, απαλύνοντας μου για λίγο την καρδιά.

Μαζί τους και εγώ, αν τελικά αποφασίσω πως τα μονοπάτια που χάραξα, θα είναι αυτά που μέχρι τότε θα ακολουθώ.

Ι.

ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΑΣ • • • By ΕΦΗ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 0 Comments

Το να μην τρως δεν έχει να κάνει με το φαγητό.

Το να μην τρως δεν έχει να κάνει με το φαγητό.

Δεν έχει να κάνει με το να δείχνεις όμορφη σε ένα φόρεμα ή να θες να γίνεις μοντέλο. Δεν έχει να κάνει με το να θες χαριτωμένα αγόρια να γυρίσουν να σε δουν. Δεν έχει να κάνει με το να δοκιμάζεις το πιο μικρό μέγεθος φούστας στο μαγαζί.

Δεν έχει να κάνει με το να θες σημασία. Δεν είναι μια ανιδιοτελής λιμοκτονία για όλα τα παιδάκια στην Αφρική. Δεν έχει να κάνει με την τέλεια γρήγορη δίαιτα ή να χάσεις το βάρος που έβαλες στις διακοπές. Δεν έχει να κάνει με περιοδικά μόδας, για την θρησκεία ή την κουλτούρα.

Έχεις αυτοεκτίμηση ίση με ένα έντομο. Έχεις ανύπαρκτη κοινωνική ζωή γιατί φοβάσαι να πας σε εστιατόρια ή οπουδήποτε θα έχει σχέση με φαγητό. Να ζυγίζεις και να μετράς μακαρόνια, δημητριακά, φρούτα και οτιδήποτε περνά από τα χείλη σου, συμπεριλαμβανομένης και της οδοντόκρεμας. Έχει να κάνει με μυστικά, ψέματα και ντροπή. Έχει να κάνει με το να μην μπορείς να παραδεχτείς ότι χρειάζεται να φας. Ότι σου αξίζει να φας.

Έχει να κάνει με φόβο. Έχει να κάνει με τρόμο. Για τα πάντα.
Έχει να κάνει με έλεγχο. Έχει να κάνει με το να προσπαθείς να σταματήσεις να νιώθεις τα συναίσθημα της κακοποίησης. Έχει να κάνει με το να σπρώχνεις τον πόνο μακριά. Έχει να κάνει με το να θες να εξαφανιστείς για να μην μπορεί να σε εκμεταλλευτεί κάνεις ξανά. Να κρύβεσαι κάτω από ρούχα, κυρίως μαύρα, για να μην βλέπει κανείς το γυναικείο σου σώμα. Είναι μη λεκτική επικοινωνία. Είναι να αρνείσαι το παρελθόν. Είναι ένα έντονο μίσος προς τον εαυτό σου.

Έχει να κάνει με το να χρειάζεσαι τόσα πολλά που να μην το αντέχεις. Να μην θες να χρειάζεσαι τίποτα. Έχει να κάνει με το να μην θες να σε αγγίζουν και να φοβάσαι να αφεθείς. Έχει να κάνει με το να νιώθεις τόσο πνιγμένος από τα όσα έχουν συμβεί που είναι πιο εύκολο να αποφεύγεις τα πάντα με το να παθαίνεις εμμονή με το πόσες θερμίδες έχει ένα μήλο.

Έχει να κάνει με το να θες να είσαι ασφαλείς. Να θες να γίνεις όσο πιο μικρός γίνεται και να αποφύγεις τον τεράστιο κόσμο που είναι πολύ θορυβώδες και επικίνδυνος και δεν μπορείς να τον εμπιστευτείς. Έχει να κάνει με το να μην εμπιστεύεσαι κανέναν και να βασίζεσαι στο φαγητό (ή την ελλείψει) για να σου δώσει μια αίσθησή ασφαλείας όταν τα συναισθήματα σου φουσκώνουν και σε κάνουν να νιώθεις χοντρή, άσχημη και να μην αντέχεις το σώμα σου.

Έχει να κάνει με το να προσπαθείς να γίνεις κατανοητή. Να προσπαθείς να παλέψεις με ότι έχεις και να είναι περισσότερη δουλεία από ότι έχεις φανταστεί. Είναι κούραση και δάκρια και να θες βοήθεια αλλά την ίδια στιγμή να την αρνείσαι. Έχει να κάνει με το να παλεύεις σε μια μάχη με τον εαυτό σου και τον κόσμο. Είναι μια προσπάθεια να επιβιώσεις.

Δεν έχει να κάνει με το φαγητό.

 

aBeautifulMess