Σχιζοφρένεια: σχάση του νου

Πρόκειται για μια χρόνια ψυχική νόσο που συγκαταλέγεται στην ομάδα των ψυχώσεων, και χαρακτηρίζεται από διαταραχή αντίληψης της πραγματικότητας.

Η έναρξή της εντοπίζεται κυρίως σε εφήβους και ενηλίκους, τόσο άντρες όσο και γυναίκες,  μέχρι και 35 ετών.

Τα βασικά της συμπτώματα περιλαμβάνουν ακουστικές και οπτικές ψευδαισθήσεις, παραισθήσεις, αποδιοργάνωση σε επίπεδο σκέψης και συμπεριφοράς, έλλειψη κοινωνικών δεξιοτήτων, έλλειψη ενδιαφερόντων, ασυμφωνία λόγων και συναισθημάτων, απρόσφορο συναίσθημα, αποδιοργάνωση στη συμπεριφορά, και περιοδικές υποτροπές της νόσου χωρίς πλήρη επαναφορά στην πρότερη κατάσταση.

Η άγνοια γύρω από τη φύση της διαταραχής οδηγεί συχνά στο συναίσθημα του φόβου, της ντροπής, και κατ’ επέκταση στον κοινωνικό στιγματισμό των πασχόντων ατόμων. Πολύ συχνά παρατηρείται τα άτομα που πάσχουν από σχιζοφρένεια να θεωρούνται “επικίνδυνα”. Ωστόσο στην πραγματικότητα “επικίνδυνα” μπορούν να γίνουν κατά βάση προς τον εαυτό τους, και κυρίως με την έννοια της αυτοκαταστροφικότητας, καθώς μπορεί να ακολουθούν τις “οδηγίες που τους δίνουν οι φωνές” που ακούν. Η άρση του κοινωνικού στιγματισμού μπορεί να επέλθει μόνο μέσω της ενημέρωσης και της εκπαίδευσης, είτε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης είτε σε επιστημονικά συνέδρια. Κρίνεται δε απαραίτητη, καθώς το στίγμα φαίνεται να αποτελεί το βασικότερο εμπόδιο για την ταχυτερη αναζήτηση θεραπευτικής βοήθειας και κατά συνέπεια και για την ανάρρωση των πασχόντων.

Στα πλαίσια αυτά είναι απαραίτητη η σταθερή λήψη φαρμακευτικής αγωγής, κατάλληλης για κάθε άτομο ξεχωριστά, καθώς και η σταθερή παρακολούθηση από ειδικό ψυχικής υγείας. Η ψυχοθεραπευτική στήριξη χρειάζεται τόσο στα πλαίσια της ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης όσο και στα πλαίσια της ψυχοεκπαίδευσης του ασθενούς για τα συμπτώματα της ασθένειάς του, τον τρόπο αντιμετώπισης, και την κατά το δυνατόν έγκαιρη αναγνώρισή τους ώστε να προληφθούν υποτροπές.