Εμπλουτισμός της Συμπεριφορικής Παρέμβασης με νεότερους τρόπους

Υπό το κράτος της ανάγκης για αύξηση της παροχής υπηρεσιών ψυχικής υγείας σε πάσχοντες από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή που ζουν μακριά από τα αστικά κέντρα ή που δεν έχουν τη δυνατότητα να επισκέπτονται έναν ειδικό ψυχικής υγείας συχνά, δημιουργήθηκαν “πακέτα αυτοβοήθειας”, δηλαδή βιβλία, προγράμματα μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή, και θεραπείες μέσω τηλεφώνου ή διαδικτύου, πακέτα που ταυτόχρονα απελευθερώνουν χρόνο από το θεραπευτή και παράλληλα μειώνουν το κόστος της παρέμβασης.

Κατά τη διάρκεια των προγραμμάτων αυτοβοήθειας το άτομο αρχικά βοηθιέται να αυξήσει το κίνητρό του να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, και να αποδεχτεί ότι έχει ιδεοληψίες που δεν είναι ρεαλιστικές. Παράλληλα, καλείται να πειραματιστεί σε νέες συμπεριφορές απάντησης, ώστε να ανακαλύψει ότι οι τελετουργίες δεν είναι ο μοναδικός τρόπος για να μειώσει κανείς το άγχος του. Όταν το άτομο παραδεχθεί ότι οι ιδεοληωίες του είναι υπερβολικές και παράλογες και ότι υπάρχουν άλλοι τρόποι να μειώσει το άγχος του, αναμένεται να μειώσει αυτόματα την τάση του να προβεί σε τελετουργίες, και να βιώσει τις εμπειρίες του ως πρακτική αντιμετώπισης της διαταραχής. Η αλλαγή των τελετουργιών επιτυγχάνεται μέσω της σταδιακής έκθεσης του ατόμου στις ιδεοληψίες που του προκαλού άγχος, με τρόπο που μειώνεται η ένταση αυτή, και με σκοπό την εξοικείωση του ατόμου με αυτές, το σταμάτημα των τελετουργιών και την αντικατάστασή τους με νέες υγιείς συμπεριφορές, και τελικά τη γενίκευση των νέων μαθημένων συμπεριφορών του. Συνοψίζοντας, τα προγράμματα αυτοβοήθειας αποσκοπούν στην έκθεση του πάσχοντος στα φοβικά του ερεθίσματα, την εξοικείωση με αυτά, και κατ’ επέκταση στη μεταβολή των πεποιθήσεών του, επιτυγχάνοντας ταυτόχρονα τη μείωση της αμφιβολίας, της ανασφάλειας, καθώς και της δυσφορίας του θεραπευόμενου (Foa & Wilson, 2001).