Να Ζει κανείς ή να Συ-Ζεί?

Ανεξαρτησία – Δέσμευση  #  Αίσθημα ελευθερίας – Φόβος απώλειας ελευθερίας  #  Απολαμβάνω ό,τι θέλω μόνος μου – Μοιράζομαι   #  Φόβος   #   Ντροπή  #  Άγχος  #  Χαρά  # Αγάπη # Εγωκεντρικότητα  #  Έλλειψη εμπιστοσύνης  #  Έλλειψη κοινωνικών δεξιοτήτων  # Αναποφαστιστικότητα # Δυσκολία διαχείρισης συναισθημάτων  #  Ικανοποίηση ατομικών αναγκών

Τα ερωτήματα που αναδύονται

Μπορεί άραγε κάποιος να παραμένει και ανεξάρτητος μέσα στις σχέσεις του?

Για να “ζήσω” πρέπει να βασίζομαι μόνο σε εμένα?

Περνάει από το μυαλό μου η σκέψη ότι μπορώ να διασκεδάσω ή να περάσω όμορφες στιγμές με τον άνθρωπο που επιλέγω ως σύντροφο?

Εάν δημιουργήσω μια σχέση αυτό αυταπόδεικτα σημαίνει και ότι εξαρτώμαι από αυτόν τον άνθρωπο?

Μια σχέση έχει μόνο απαιτήσεις?

Βοηθάει κάπου το να μοιραστώ τα συναισθήματά μου, κοινές εμπειρίες, με έναν άνθρωπο?

Μήπως το γεγονός ότι φοβάμαι ότι δεν ξέρω πώς να κρατήσω μια σχέση με οδηγεί στο να μην κάνω καθόλου σχέσεις και να τις αποφεύγω?

Μήπως θα ήταν καλή ιδέα να αλλάζω τις σχέσεις με τους ανθρώπους πάρα πολύ γρήγορα ώστε να αποκτώ περισσότερες εμπειρίες?

Πώς να επιλέξω τον κατάλληλο άνθρωπο να μοιραστώ αυτά που νιώθω και σκέφτομαι?

Υπάρχει το ενδεχόμενο μόλις απογοητεύομαι από έναν άνθρωπο να μην προσπαθώ να επιδιορθώσω αυτή τη σχέση, αλλά να προτιμώ να βρω έναν άλλο άνθρωπο?

Πώς νιώθω όταν επιθυμώ να πλησιάσω έναν άνθρωπο και να προσπαθήσω να τον γνωρίσω καλύτερα?

Οι ρυθμοί της ζωής μου είναι τόσο έντονοι που δεν προλαβαίνω να ασχοληθώ και με μια σχέση.

Εάν δεν αντέχω εγώ εμένα, πώς θα με αντέξει κάποιος άλλος?

Εάν δεν έχω δουλειά, πώς θα υποστηρίξω μια σχέση?

Όλα τα παραπάνω ερωτήματα “ακούγονται” συχνά στις μέρες μας και αποτελούν σημεία εκκίνησης προς προβληματισμό. Οι εποχές έχουν αλλάξει, όπως και οι ανάγκες των ανθρώπων. Από τη μια μεριά παρατηρεί κανείς ανθρώπους πολύ προσιτούς και σε ετοιμότητα να μοιραστούν εμπειρίες συναισθηματικές, και από την άλλη μεριά παρατηρεί ανθρώπους απομονωμένους είτε γιατί έχουν πληγωθεί στο παρελθόν, είτε γιατί φοβούνται να δεθούν με κάποιον άλλο, είτε γιατί ντρέπονται, είτε γιατί δεν έχουν μάθει πώς θα μπορούσαν να “χτίσουν” μια πιο κοντινή ανθρώπινη σχέση, είτε γιατί έχουν ελλιπή αυτοπεποίθηση.

Δυσκολία Συναισθηματικών Διαπροσωπικών Σχέσεων

Η έλλειψη ουσιαστικών συναισθηματικών διαπροσωπικών σχέσεων μπορεί να οφείλεται, λοιπόν, σε διάφορους παράγοντες, είτε μη αποτελεσματικής διαχείρισης των συναισθημάτων είτε ελλιπούς εκμάθησης κοινωνικών δεξιοτήτων. Το ζητούμενο πολλές φορές θα μπορούσε να είναι το πώς φτάνει κανείς σε μια ισορροπία:

Και να Ζει και να αντέχει να Συ-Ζεί

Και να σέβεται τις ατομικές του ανάγκες, αλλά Και τις ανάγκες του άλλου ατόμου

Και να λαμβάνει υπόψιν αυτά που νιώθει ο ίδιος, αλλά Και να προσπαθεί να τα εξηγεί και να τα μοιράζεται με κάποιον άλλο

Και να σέβεται τις απόψεις, τις αξίες, τις επιθυμίες του, αλλά Και τις αξίες και απόψεις του άλλου ατόμου

Και να είναι ανεξάρτητος αλλά Και να δημιουργεί στενές συναισθηματικές σχέσεις.

Ο άνθρωπος από τη φύση του δεν είναι μοναχικό ον.

Η συντροφικότητα συμβάλει και στην καλύτερη ψυχική υγεία, και στην αντοχή και ανοχή των δυσάρεστων καταστάσεων στη ζωή μας, αλλά και γενικότερα στην καλύτερη ποιότητα της ζωής. Οι κοινοί ή ατομικοί στόχοι, η προοπτική στο μέλλον, η φροντίδα του αυτοσεβασμού και της σχέσης, η αποδοχή ότι μια σχέση προϋποθέτει την αλλαγή στον τρόπο που μοιράζεται κανείς τη ζωή του, η αύξηση των θετικών εμπειριών και το μοίρασμά τους, βοηθούν και στην ψυχική ανθεκτικότητα και στην υιοθέτηση μιας πιο αισιόδοξης στάσης απέναντι στη ζωή.

Πηγή Εικόνας:  www.pomada.ge