Τα Μάτια έγιναν … Οθόνες… και οι Φωνές… Πληκτρολόγια …
Τα συναισθήματα αποτελούν τη βασική κινητήρια δύναμη για τη ζωή του ανθρώπου. Θετικά ή αρνητικά έρχονται και φεύγουν και εναλλάσσονται συνεχώς στη ζωή μας σαν κύματα που βγαίνουν από τη θάλασσα… Συνήθως τα θετικά κύματα είμαστε όλοι πιο έτοιμοι να τα αποδεχτούμε και να τα αναγνωρίσουμε στη ζωή μας… Όμως, και τα πιο δύσκολα συναισθήματα χρειάζονται, και πρέπει να τα αφήνουμε κι εκείνα να μας “βρέχουν” καθώς βγαίνουν από τη θάλασσα, γιατί στην πραγματικότητα χωρίς αυτά δεν θα μαθαίναμε, δεν θα εξελισσόμασταν, δεν θα υπήρχε πραγματική ζωή…
«Συναισθηματική νοημοσύνη» ονομάζεται η ικανότητα που έχει το άτομο να αναγνωρίζει τα συναισθήματά του, να κατανοεί τους λόγους που τα βιώνει και υπό ποιες συνθήκες εκδηλώνονται, να τα διαχειρίζεται, να βρίσκει εναλλακτικούς τρόπους επίλυσης των προβλημάτων, καθώς και να αναγνωρίζει και να κατανοεί την εκδήλωση των συναισθημάτων των άλλων ανθρώπων.
Ο τρόπος έκφρασης συναισθημάτων είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τη λεκτική επικοινωνία. Ωστόσο, η έκφραση των συναισθημάτων μας δεν είναι και ό,τι το πιο απλό, ιδιαίτερα αυτών που μας προκαλούν ενοχή, ντροπή ή θυμό. Κατά τη σύγχρονη εποχή παρατηρείται μια διστακτικότητα ως προς την έκφραση και την αποδοχή των συναισθημάτων. Στην εποχή της τεχνολογίας και της ευρείας χρήσης των κοινωνικών ιστοτόπων φαίνεται ότι οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν να εκφράζονται πίσω από μια ασφαλή οθόνη, παρά να έρχονται σε κατά πρόσωπο αντιμετώπιση των ατόμων με τα οποία αλληλεπιδρούν. Αυτό παρατηρείται να συμβαίνει τόσο με τα θετικά συναισθήματα όσο και με τα δυσάρεστα.
Πρόκειται για φυσιολογική ή για παθολογική χρήση του διαδικτύου? Το διαδίκτυο από μόνο του δεν είναι εθιστικό, αλλά κάποιες διαδικτυακές εφαρμογές παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της παθολογικής χρήσης του. Όσο πιο διαδραστική η εφαρμογή τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος εθισμού (για παράδειγμα τα on line παιχνίδια αλλά και οι κοινωνικοί ιστοτόποι αλληλεπίδρασης). Κατά συνέπεια, φαίνεται ότι η ικανοποίηση ανεκπλήρωτων κοινωνικών αναγκών της πραγματικής ζωής μέσω εικονικών επαφών με on line σχέσεις, αποτελεί σημαντικό παράγοντα ενίσχυσης και ανατροφοδότησης για όλο και μεγαλύτερη χρήση του συγκεκριμένου τρόπου επικοινωνίας. Από την άλλη μεριά, τα παραπάνω δεν θα πρέπει να οδηγήσουν εσφαλμένα στην παραγνώριση της σημαντικής συμβολής του διαδικτύου στη μετάδοση και αναπαραγωγή γνώσεων σε πολλούς διαφορετικούς τομείς της επιστήμης.
Καταλήγοντας, δημιουργούνται τα ακόλουθα ερωτήματα… Ποιες είναι οι συμπεριφορές που εκλύουν αυτή τη διαχείριση των συναισθημάτων μέσω της έκφρασής τους πίσω από έναν υπολογιστή?
Παθητικότητα?
Αναβλητικότητα?
Μειωμένη αυτοεκτίμηση?
Μη αποδοχή της ύπαρξης του συναισθήματος από τον ίδιο τον εαυτό?
Αίσθημα ντροπής?
Φόβος απόρριψης?
Φόβος εγκατάλειψης?
Μοναξιά?
Αίσθημα αδυναμίας αποτελεσματικότητας στις διαπροσωπικές σχέσεις?
Ο καθένας θα μπορούσε να απαντήσει μόνο για τον εαυτό του βασισμένος στις ατομικές βαθύτερες πεποιθήσεις του και να αξιολογήσει αντίστοιχα τις συμπεριφορές στις οποίες προβαίνει.