Το Σύνδρομο της Άδειας Φωλιάς
Απώλεια. Το σύνδρομο της άδειας φωλιάς συνοψίζεται περιγραφικά ως απώλεια. Απώλεια των παιδιών από το σπίτι των γονέων, εντός του πλαισίου του φυσιολογικού κύκλου της ζωής. Πρόκειται για το στάδιο της ενηλικίωσης των παιδιών που συνοδεύεται από ποικίλες αλλαγές, ενώ παράλληλα εκλύει και το αίσθημα της μοναξιάς και του φόβου στους γονείς.
Πολλές φορές κατά την ενηλικίωσή τους τα παιδιά είθισται να αποφασίζουν να σπουδάσουν σε άλλο τόπο από το πατρικό τους σπίτι, ή να επιθυμούν να ανεξαρτητοποιηθούν προσπαθώντας να μείνουν σε διαφορετικό σπίτι, ή ακόμα και όταν έρθει η κατάλληλη ώρα να αποφασίζουν να φύγουν από το πατρικό τους σπίτι προκειμένου να δημιουργήσουν τη δική τους οικογένεια. Μέσα σε όλες αυτές τις αλλαγές είναι αρκετά πιθανό να γεννηθεί ένα αίσθημα μοναξιάς το οποίο απασχολεί και αφορά κυρόως τις μητέρες, καθώς οι ίδιες φέρουν περισσότερο έντονα το ρόλο της υπευθυνότητας για ο,τιδήποτε μπορεί να συμβεί στα παιδιά τους. Πρόκειται για το χρονικό σημείο εκείνο όπου αντιλαμβάνονται ότι το παιδί τους δεν λείπει απλά διακοπές για λίγες ημέρες, αλλά ούτε και είναι μια απλή ανησυχία για το τι ώρα θα επιστρέψει σπίτι από την έξοδό του. Το υπνοδωμάτιο παραμένει άδειο για ημέρες. Η επικοινωνία μπορεί να είναι ή να μην είναι καθημερινή, αλλά η ανάγκη για πιο τακτική και κοντινή επαφή παραμένει ισχυρή.
Τα πιο κοινά χαρακτηριστικά του συνδρόμου είναι το έντονο αίσθημα της θλίψης, η τάση για παραμονή στο δωμάτιο του παιδιού για μεγάλο χρονικό διάστημα, το αίσθημα της ματαίωσης, αλλά και το συχνό και ξαφνικό κλάμα.
Από την άλλη μεριά θα πρέπει να τονισθεί ότι η θλίψη και η επιθυμία των γονέων για επαφή με τα παιδιά τους όταν εκείνα αποχωρούν από την “πατρική φωλιά” είναι φυσιολογικές, αρκεί να ρυθμίζονται και να διαχειρίζονται με κατάλληλο τρόπο ώστε να μη γίνονται παθολογικές και επιβαρυντικές για την ψυχική υγεία τόσο των νέων που βιώνουν την ανάγκη ελευθερίας και ανεξαρτητοποίησης, όσο και των ίδιων των γονέων που οδηγούνται σε επιβαρυντικούς συναισθηματικούς μηχανισμούς για την υγεία τους.
Οι κακοί προγνωστικοί παράγοντες του φαινομένου περικλείουν την αργοπορημένη αποχώρηση του παιδιού από την πατρική οικογένεια λόγω των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών της σύγχρονης κοινωνίας, την επισφαλή επαγγελματική κατάσταση των περισσότερων νέων ανθρώπων, την ανεργία, την έλλειψη κινήτρων και στόχων, αλλά και την παράλληλη έλλειψη ψυχικής προετοιμασίας των γονέων προς αυτή τη χρονική στιγμή.
Η δυσφορία δε μεγενθύνεται όταν η ζωή των γονέων χτίζεται μόνο περιμετρικά εκείνης των παδιών τους. Συγκεκριμένα, είναι σημαντικό το ζευγάρι των γονέων να υπάρχει σαν ζευγάρι και εκτός των πατρικών του καθηκόντων. Είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο ο κάθε γονιός να αναπτύσσει και τα δικά του ενδιαφέροντα έξω από τη ζωή του με το παιδί του, να διατηρεί κάποιες φιλίες, να έχει τουλάχιστον μια απασχόληση που του προσφέρει ευχαρίστηση, αλλά και εφόσον είναι εφικτό να έχει κοινές στιγμές αντίστοιχα με τον / την σύζυγο μόνοι τους ως ζευγάρι και όχι απαραίτητα σε συνάφεια με τα παιδιά τους. Οι υγιεινές κοινωνικές συνήθειες καθώς και οι ατομικές δραστηριότητες περιποίησης και σεβασμού του εαυτού φαίνεται να δρουν προληπτικά απέναντι στο σύνδρομο της άδειας φωλιάς, καθώς μπορούν να βοηθήσουν στην πιο άμεση ρύθμιση των δυσάρεστων συναισθημάτων που είναι φυσιολογικό να προκύπτουν.
- Κάντε σχέδια για το μέλλον!
- Αποκτήστε τις δικές σας ατομικές δραστηριότητες ευχαρίστησης!
- Βγείτε με φίλους!
- Συζητήστε πάνω στα συναισθήματά σας και επικοινωνήστε αυτές τις αλλαγές που συμβαίνουν!
- Βρείτε ένα ρυθμό στην καθημερινότητά σας δημιουργώντας στη ζωή σας δομή!
- Σε περίπτωση που τα συμπτώματα επιμένουν και θυμίζουν κάτι από κατάθλιψη, μην διστάσετε να επισκεφθείτε έναν ειδικό ψυχικής υγείας! Υπάρχουν στιγμές που είναι σημαντικό να ζητάμε και να λαμβάνουμε βοήθεια!
Είναι ωραίο να είσαι γονιός και να αγαπάς το παιδί σου! Αλλά μην ξεχνάς: Η αληθινή αγάπη περικλείει την έννοια της ελευθερίας!
Πηγή Εικόνας: in.pinterest.com
Τελευταία Σχόλια